Auteur: Eveline
Categorieën
Gedicht: Code Zwart
Categorieën
Portret 21: Henk Jansen, fysiotherapeut
Voornaam: Henk Jansen ( 66 jaar)
Functie: Fysiotherapeut / Praktijkhouder / Ondernemer
Werkplek: Jansen Fysiotherapie Associatie
Wat betekent bezieling voor jou als hulpverlener?
Toen ik na mijn opleiding tot leraar Lichamelijke Opvoeding constateerde dat ik niet tot mijn pensioen aan een rekstok wilde bungelen heb ik fysiotherapie gekozen.
Waarom? Omdat twee mede – studenten dat ook gingen doen. Op dat moment wist ik niet eens wat het vak inhield. Maar door de opleiding en vooral het contact met de patiënt ben ik super enthousiast geworden. Het is zo een divers vak , ik hou er van en heb nu besloten om mijn pensionering uit te stellen tot mijn 72e.
Nu
Wat gaat er nu moeiteloos bij jou?
Misschien een raar antwoord maar eigenlijk alles. Door mijn ervaringen in ons vak maar ook in de harde zakenwereld kan ik moeiteloos dealen met allerhande problemen. Ik denk maar zo….er is altijd een oplossing ook al ligt die misschien niet bij mij.
Verleden
Wat heeft jou laten groeien in het verleden?
Allereerst mijn veilige jeugd. Mijn ouders vonden mij OK en dus kan ik ook anderen nu in mijn leven OK vinden.
Mijn leven lang heb ik mijn limieten opgezocht. Eigenlijk ben ik nergens een natuurtalent in maar door je vast te bijten in mijn hobby’s en werksituaties, haal ik het maximale eruit.
Van wie ontvang je onvoorwaardelijke steun?
Vroeger waren dat mijn ouders die tot hoge leeftijd mijn ontwikkelingen hebben mogen meemaken. Daarnaast heb ik thuis mijn vrouw, Esther, die onvoorwaardelijke steun is en begrip heeft dat ik vaak lange dagen maak.
Advies
Wees bereid om …
In jezelf te geloven en keuzes te maken. Slachtoffers zijn er genoeg en met die rol ga je niets bereiken. Daarnaast: wees eerlijk en zeg wat je bedoeling is. De strijd die ik voer met de zorgverzekeringen en ook de politiek doe ik altijd met een open vizier. Mijn opponenten weten wat ze aan mij hebben. Mijn kennissen weten dat ik een pitbull ben die niet los laat.
Hoe ervaar je deze vragen? En wat hebben ze met je gedaan? Wil je iets delen daarover?
Vragen zijn goed te doen en geven een oppervlakkig idee van de persoon.
Categorieën
Interview 1: Holly Scholten
Holly Scholten (2 jaar)
Holly gaat 3 dagen naar een orthopedagogisch dagcentrum en is hartpatiënt
(interview is met haar moeder, Laurie Bouwmeester, afgenomen)
Wat versta je zelf onder bezieling in het dagelijks leven?
Lekker in mijn vel zitten en met plezier naar het orthopedagogisch dagcentrum. Daar lekker spelen en praten met gebaren. De juffen zijn super lief en behulpzaam. Mama kent ook gebaren dus kan ik met haar praten zodat ze mij kan begrijpen en ik minder hoef te gillen en mezelf makkelijker kan uitdrukken.
Hoe is het nu met je gezondheid?
Goed! We zitten nu alles loopt met betrekking tot hulp in rustiger vaarwater.
Wat heb je in het verleden mee gemaakt qua gezondheid en ziekte?
We zijn er achter gekomen dat Holly hartpatiënt is doordat ze niet meer drinken kon en ging achterlopen op de groeicurve. Ze was toen vier maanden oud. Holly bleek toen een groot ASD type 2 en 2 geringe lekkende hartkleppen.
(ASD type 2: Er is een gaatje in het midden van het tussenschot tussen de boezems. Dit komt doordat een opening die vóór de geboorte aanwezig is (foramen ovale) niet dichtgroeit. Het klepje voor deze opening groeit normaal na de geboorte dicht. red.)
Holly heeft negen maanden sondevoeding gehad en daarbij negen maanden voornamelijk geslapen (ze was maar twee uur per dag wakker). Het ASD is inmiddels van 1,9 mm naar 0,3 mm gekrompen en waarschijnlijk herstelt dit uit zichzelf.
Voor de vele trauma’s die ze door de onderzoeken heeft opgelopen, heeft ze anderhalf jaar EMDR gehad. Verder was er een vermoeden van autisme doordat ze nog niet kon praten op 1,5 jarige leeftijd. Ze zat alleen in een hoekje en maakte geen oogcontact. Nu zit Holly op een pedagogisch dagcentrum.
Welke positieve ervaring met zorg/hulpverleners wil je delen?
De kinderafdeling van het ziekenhuis. Daar worden we altijd met open armen ontvangen. Holly is vatbaar voor alles, dus we zijn er regelmatig een aantal dagen! Daar werken lieve mensen die alles voor haar doen wat ze vraagt.
Welke negatieve ervaring met zorg/hulpverleners wil je delen?
De arts die ons naar huis heeft gestuurd met de mededeling dat haar slechte drinken en vele slapen niet kwam door haar hartruisje wat eerder gehoord is. Hij heeft dit bestempeld als onschuldig en een week later was ze hartpatiënt en kreeg ze sondevoeding en medicatie.
Wanneer heb je een duidelijk bezielde zorg/hulpverlener meegemaakt en waarom was deze persoon bezield aan het werk?
De arts die haar heeft opgenomen en heeft aangedrongen om een echo van haar hartje te maken. Deze arts heeft goed naar mij geluisterd en ook gezegd dat een moedergevoel altijd juist is. Ik voelde me echt gehoord.
Hoe zie je je toekomst?
Positief. Holly mag naar het regulier onderwijs omdat ze met praten ook stappen aan het maken is!
Welk advies wil je mee geven aan zorg/ hulpverleners op het gebied van bezieling en werkplezier?
Luister naar de ouders. Zij kennen hun kind het beste en weten vaak dat er iets mis is. Stuur ze niet naar huis na een momentopname.
Categorieën
Gedicht: Appelwangen
Esmée Verschoor (28 jaar)
Functie: Wijkverpleegkundige
Werkplek: Recent geëmigreerd naar Saoedi-Arabië en druk bezig met het verkrijgen van de registraties die nodig zijn om als verpleegkundige te kunnen werken in dit land.
Wat betekent bezieling voor jou als hulpverlener?
Bezieling in mijn werk houdt voor mij in dat ik aan het einde van een werkdag tevreden kan terugkijken op een dag waarin ik personen heb kunnen bijstaan, heb kunnen adviseren, heb kunnen verzorgen en regelzaken voor ze heb kunnen afwerken. Alles wat zorgt voor een glimlach op het gezicht van mijn cliënt, maakt dat ik ook een glimlach op mijn gezicht krijg. Voor mij is het van belang dat mijn cliënten zich gehoord voelen, gesteund voelen en hun zorgen kunnen uiten bij mij en mijn collega’s. Waarna… waarna wij ons in de problemen van de cliënten bijten om dit op te lossen. Wat een zegening om met de kennis rond te lopen om dit waar te kunnen maken en zorgen van onze medemens, onze cliënten, weg te nemen.
Nu
Wat is momenteel zwaar voor jou?
Momenteel heb ik mezelf in een parket gewerkt waarbij ik in een wachtperiode zit. Laat me dit uitleggen. Ik ben geëmigreerd naar Saoedi-Arabië om daar met mijn man een leven op te bouwen. Vele mogelijkheden doen zich voor om als verpleegkundige aan de slag te gaan, echter, komt er eerst veel papierwerk en erg veel geduld bij kijken. Datgene waar ik zoveel energie uithaal, namelijk de medemens helpen en bijstaan, staat even in de wacht tot dit alles geregeld is. Ik kan het niet specifiek zwaar noemen, omdat het ook een hele bijzondere periode is, maar laat ik het zo zeggen: Ons geduld wordt op de proef gesteld!
Verleden
Welke gezondheidswinst heb je gemaakt?
Grote winst op het mentale vlak. De enorme drijfkracht en het doorzettingsvermogen hebben er een aantal jaar geleden voor gezorgd dat ik in een burn-out schoot. Gelukkig maar. Want wat brengt dat veel wijsheden en inzichten met zich mee. De gesprekken met een psycholoog brachten mij tot de inzichten in mijn eigen gedachtegang, mijn gevoelens en mijn uiteindelijke gedrag. Ik wens niemand een burn-out toe, maar ik wens wel iedereen deze sessies met een psycholoog toe, want jeetje, wat brengt dat een mens veel kennis en rust.
Toekomst
Welk gevoel wil je meer ervaren in je werk?
Het gevoel waar ik altijd heel blij van werd, was de zichtbare dankbaarheid van cliënten. Ik hoop dat hier in Saoedi-Arabië ook te kunnen meemaken en op dezelfde wijze voor mijn cliënten te kunnen zorgen zoals ik dat gewend was in Nederland. Wat ik tot op heden heb meegekregen is dat de gezondheidszorg hier goed is en er meer tijd is voor de cliënt dan we in Nederland gewend zijn. Als dat echt zo is, dan denk ik dat ik heel gelukkig ga zijn in mijn werk hier.
Advies
Houd Moed.
Houd ALTIJD moed. In goede tijden én slechte tijden (lekker cliché, he?). Moed heeft mij naar nieuwe plekken gebracht, heeft mij nieuwe ervaringen gegeven en heeft mij avonturen gegeven waarvan ik nooit had gedacht dat ik ze zou hebben. Moed heeft mij grenzen doen verleggen en heeft mij dichter bij mijzelf gebracht. Zonder moed zou ik niet zijn waar ik vandaag de dag sta.
Hoe ervaar je deze vragen? En wat hebben ze met je gedaan? Wil je iets delen daarover?
In alle eerlijkheid sta ik te weinig stil bij onder andere bezieling en de diepere betekenis hiervan. De vragen hebben mij inzichten gegeven en even laten stilstaan in het moment. Even reflecteren; wat is er allemaal gebeurd en waar sta ik nu? Ik ervaar dit als zeer fijn!
Categorieën
Vriendschap (gedicht)
Categorieën
Dubbelschap
Moederschap: het is me wat.
Iemand die ik ken, omschreef het ooit als verrukkelijk vermoeiend.
Eigenlijk is dat wel een juiste omschrijving. Enerzijds verrukt zijn over je kind en anderzijds gewoon kapot zijn. Het voelt voor mij vaker als een verrukkelijke vermoeiende marathon. Geen sprintje.
In mijn praktijk (ben werkzaam als fysiotherapeut red.) zie ik veel patiënten die door de huisarts zijn doorgestuurd met de boodschap dat ze meer voor zichzelf moeten kiezen en dat ik ze dat moet leren.
Ik vind dat wel makkelijker gezegd dan gedaan. Het zijn 9 van de 10 keer ook mannelijke huisartsen hoor. Die lullen wel makkelijker over dit soort zaken. Niet dat ze expres lullig doen maar mannen hebben gewoon het talent om maar met 1 ding tegelijkertijd bezig te zijn.
Wij vrouwen hebben liever 123 tabbladen open staan en een daarvan zijn de kinderen.
En elke kind heeft weer 11 sub tabbladen.
Vandaag sprak ik een moeder van drie kinderen en de huisarts had gezegd dat ze egoïstischer moest worden. Ze was daarvan geschrokken. Hoe moest ze dat dan doen?
Ik moest het haar maar leren en daarom wilde ze eerst niet komen. Ze vond het zo lullig voor haar kindjes. Wel zag ze in dat de balans weg was.
Moederschap is vaker een dubbelschap. Ik was ooit gewoon Eveline en nu ben ik moeder. Ik heb regelmatig heimwee naar die oude Eveline. Ze was een stuk flitsender, intelligenter en energieker.
Ik ben nog steeds die Eveline natuurlijk. Ik ben ik maar nu heb ik wallen onder mijn ogen. Die wallen staan niet voor een nachtje doorhalen. Eigenlijk zijn deze wallen mijn medailles voor het feit dat mijn kind het goed doet.
Ik praktiseer een dubbelschap: ik probeer een zo goed mogelijke moeder te zijn en trouw te blijven aan mezelf. Ik vind het vaak moeilijk en het voelt vaak als een niet effectieve sprint.
Buiten adem, ongecoördineerd en slungelig. Je snapt me wel.
De cadans is vaak weg met al die marathons en sprints. Ik probeer het in evenwicht te houden met Netflix, soms wat gezonde yoga, ochtend dutjes, gezeur bij vriendinnen en extra koffie op het werk.
Maar echt elegant zal het niet worden.
Het hoeft niet elegant te worden. Het leven is gewoon wat slordig, rommelig, imperfect en vermoeiend. Ik ben blij met elke goede nacht, elke privé momentje en mijn nog blonde haar wat mij een jeugdige en frisse uitstraling geeft.
Zo heb ik het ook uitgelegd aan de moeder van 3 kinderen. Ik heb haar gezegd dat we gaan oefenen op ontspanning en dat ik haar schouders ook los ga maken. Dat ze niet egoïstisch hoeft te worden. Dat we vooral samen gaan werken aan wat verlichting aan de dubbele taken van een moeder.
Dat het dubbelschap wat meer eenheid krijgt.