Voor mij is bezieling dat ik volledig geconcentreerd en gefocust mijn werk kan doen. Ik kan nadenken over wat ik doe, maar ook voelen naar wat voor degene die op mijn behandeltafel ligt nodig is. Soms voelt werken als een meditatie. In stilte ben ik alleen maar bezig met ondersteuning bieden en het lichaam bijsturen waar nodig. De bezieling zit ook in de passie, gedrevenheid en het enthousiasme dat ik voor mijn werk voel.
Nu
Wat is momenteel zwaar voor jou?
Het combineren van mijn werk en het runnen van een gezin met jonge kinderen ervaar ik soms als zwaar. Graag zou ik naast mijn werkuren nog veel studeren, lezen en ideeën voor mijn praktijk uitwerken, maar ik vind het ook belangrijk om er voor mijn kinderen te zijn.
Verleden
Wat heeft jou laten groeien in het verleden?
Support van mensen om mij heen. Mensen die in je geloven en dit ook uitspreken.
Toekomst
Waar droom je van?
Ik droom van het schrijven van een boek over de manier waarop ik werk. De boeiende grondslagen en theorieën achter dat werk verdienen het om gedeeld te worden op een toegankelijke wijze. In mijn droom heeft dat boek dan natuurlijk ook een impact op de huidige zorg.
Advies
Zet jezelf en jouw waarde meer in het licht.
Dankjewel voor dit mooie advies. Dit is precies iets waar ik mee bezig ben, maar waar ik ook nog mee worstel.
Hoe ervaar je deze vragen? En wat hebben ze met je gedaan? Wil je iets delen daarover?
Ik vond het leuk om deze vragen te beantwoorden. Ze laten me nadenken en even stil staan bij dingen die in mijn hoofd omgaan.
Functie: Arts in opleiding tot radiotherapeut oncoloog & Arts onderzoeker
Werkplek: Erasmus MC, Rotterdam
Wat versta je onder bezieling?
Onder bezieling versta ik passie. Ik probeer te werken vanuit passie en dit ook als kompas te gebruiken. Als ik ergens weinig bij voel, heb ik dan nog de passie die ik vind dat nodig is, om het werk wat ik doe uit te voeren? En mocht die passie er (tijdelijk) niet zijn, waar kan dit dan aan liggen?
Nu
Heb je voldoende creatieve uiting in je leven?
Mijn ervaring is dat binnen de geneeskunde de meeste dingen protocollair zijn en er in de dagelijkse praktijk weinig ruimte is voor creativiteit. Toch merk ik dat ik enthousiast wordt van soms buiten de lijntjes kleuren en nieuwe ideeën inbrengen. De meeste creatieve uiting vindt echter buiten kantooruren plaats; ik fotografeer graag om op deze manier dingen in een ander of spannender perspectief te plaatsen dan dat je in eerste instantie ziet. Daarnaast kan ik veel creativiteit kwijt in mijn instagram @dokter.lucy waar ik (hopelijk) op een luchtige en laagdrempelige manier kan laten zien hoe het leven van een jonge dokter er uit ziet, wat de mooie kanten van het dokters vak zijn maar ook waar ik tegen aan loop.
Verleden
Wat heeft jou laten groeien in het verleden?
Door fouten of verkeerde beslissingen, ben ik het meest gegroeid. Ook door verkeerde dingen prioriteit te geven, heb ik op sommige momenten mensen die mij heel dierbaar zijn in mijn ogen onvoldoende kunnen bijstaan. Aan het verleden kan ik niets meer veranderen maar het zijn wijze lessen geweest die ik nu elke dag meeneem en waarop ik mijn dagelijkse keuzes maak.
Toekomst
Waar droom je van?
Mijn droom is een arts te worden / te zijn waarbij patiënten zich op hun gemak voelen, hun gespannen schouders gedurende het gesprek laten zakken en vertrouwen hebben in mij en de behandeling. Daarnaast hoop ik dat preventie een grotere rol gaat spelen in de toekomst zodat patiënten überhaupt niet meer in mijn spreekkamer belanden en de vaak heftige en angstige behandeling niet door hoeven te maken.
Advies
Zet jezelf en jouw waarde in het licht.
Mooi advies. Ik merk dat ik als jonge dokter vaak onzeker kan zijn en kan twijfelen aan mijzelf. Dit advies zal ik zeker proberen op te volgen.
Hoe ervaar je deze vragen? En wat hebben ze met je gedaan? Wil je iets delen daarover?
Het zijn vragen waar ik wat langer en dieper over na moest denken, dat vind ik leuk en uitdagend. Vaak ga ik mee in de orde van de dag, maar deze vragen lieten me weer stil staan bij waarom ik doe wat ik doe. Dank voor dit interview.
Bezieling is voor mij de innerlijke drive, passie die ervoor zorgt dat je wat je ook doet vol overgave wil doen. In mijn werk uit zich dat in altijd het beste willen voor de patiënt en alle besluiten op individueel niveau maken per patiënt.
Nu
Hoe voelt je lichaam vandaag aan?
Vanmorgen toen ik opstond wat vermoeid door de gebroken nacht na aantal keren wakker worden van mijn dochter maar op dit moment voel ik mij ontspannen.
Verleden
Welke hulp heb jij ontvangen in het verleden? En hoe was het om dat te ontvangen?
Ik heb weleens hulp van een psycholoog en van een (spiritueel) coach ontvangen. Ik vond het in eerste instantie moeilijk om hulp te vragen, maar ben heel blij dat ik deze heb mogen ontvangen.
Toekomst
Wat wil je meer naar je toe trekken in de toekomst?
Innerlijke rust en tevredenheid zodat ik wat sneller tevreden ben met wat ik (al) heb bereikt. Tevens wil ik meer het leven vieren; de grote en de kleine mijlpalen.
Advies
Vertrouw op je eigen wijsheid.
Ik vertrouw in mijn privéleven heel erg op mijn gevoel; mijn intuïtie. In mijn werk merk ik dat mijn onderbuikgevoel juist is, alleen is dat soms niet goed te bewijzen en dat is heel lastig in de geneeskunde. Toch probeer ik mijn gevoel te volgen en vind ik dat steeds minder spannend.
Hoe ervaar je deze vragen? En wat hebben ze met je gedaan? Wil je iets delen daarover?
Mooie vragen die je stil laten staan bij hoe je je op dit moment voelt en wat je in de nabije toekomst wil.
Het lijkt soms wel een wedstrijd: wie doet het meeste aan self-care? Of gewoon in Nederlands: zelfzorg.
Het lijkt wel een wedstrijd. Het lijkt wel een het enige antwoord op het volhouden in de zorg. Dat is het niet. Ik noem even wat voorbeelden:
Yoga in mooie pakjes en in warme ruimtes. Vooral in gekke houdingen.
Uren het bos in omdat het gezond is.
Dure retraites met superfoods en een hoop gevlieg.
Eindeloze opstellingen om oude stukken te helen en jezelf ontdoen van zware ballast.
Wekelijks Podcasts aftikken om zo wijs mogelijk over te komen in gesprekken.
We hebben het er maar druk mee.
Ik doe er ook aan mee hoor. Soms wel, maar ik zie ook dat al die zelfzorg ook de pan uit rijst. Realiseer je wel dat het tijd en geld kost? En, daarbij kunnen al die verschillende externe middelen ook ruis geven in je balans. Al die leerdoelen, intense reflectie en nieuwe ervaringen kosten bakken met energie om te verwerken met als gevolg dat we zelf-ontwikkelings-moe zijn. Of burn out raken van al die zelfontwikkeling.
Onze innerlijke balans is er namelijk echt wel. Alleen vertrouwen we er alleen steeds minder op. Dat is jammer.
Ik stel voor dat we met zijn allen gaan oefenen op gewoon stil zitten. Ik leg het even voor je uit: ga dagelijks eens lekker op de bank zitten, zonder muziek, zonder podcasts, zonder mooi pak, op kamertemperatuur en zonder telefoon. Start met vijf minuten en bouw wekelijks een paar minuten uit.
Zo leer je alleen met jezelf te zijn. Gewoon in je uppie, vertrouwend op jezelf, bouwend aan jezelf en op je eigen kracht. Kijk maar eens wat er gebeurt na een paar weken.
Wedden dat er na een tijdje iets moois in je gaande is?
Je mag je zelf toestemming geven om niet in die trend mee te gaan en een andere manier vinden om het vol te houden in de zorg.
Ik geef je bij deze mijn toestemming om:
het werk soms niet leuk te vinden en dat te uiten. Je hoeft dat ongenoegen dus niet te fixen.
om je te distantiëren van je aangenomen identiteit als zorgverlener. Je mag gewoon zeggen “ik werk als zorgverlener” in plaats van “ik ben zorgverlener”. Je bent namelijk zo veel meer dan dat.
om jezelf te verbreden en ontwikkelen naast je werk als zorgverlener. Doe eens gek en ga een creatieve hobby starten en leer een andere kant van jezelf kennen.
om ontspanning te voelen tijdens je werk. Het lijkt wel alsof je alleen thuis mag ontspannen en op je werk heb je het vooral druk en zwaar. We mogen dat echt anders gaan zien.
Waarin mag jij jezelf meer toestemming verlenen? Ik lees het graag.
Dat doen we graag. Althans meestal. Soms ervaren we wat frisse tegenzin. Toch blijft het werk wel de moeite waard.
We voelen allemaal dat het zorgsysteem op een aantal vlakken faalt. De financiële waardering laat te wensen over, de administratie rompslomp is te veel, de wachtlijsten te lang, te weinig personeel en patiënten lijken ook steeds mondiger te worden.
Steeds meer collega’s ervaren de bovenstaande feiten als zwaar en bepalend voor het werkplezier.
Om eerlijk te zijn weet ik de oplossing ook niet voor deze ontwikkelingen. Het is een complexe situatie met veel betrokken partijen.
Daarom schrijf ik er nu over en deel ik ideeën, gevoelens, gedachtes en overdenkingen. Dus geen oplossingen maar zie dit schrijven als een uitnodiging om samen verder te praten.
Het gaat dus echt om een dialoog.
Het thema “verlenen” ga ik de komende tijd uitwerken.
Wij verlenen zorg, kennis en ervaring aan patiënten / cliënten. Zo ver is het duidelijk.
De zorgverzekeraar en overheid verlenen vergoeding aan ons. Ze faciliteren met name de financiële stroming.
Wij verlenen weer data en gegevens aan zorgverzekeraars zodat vergoeding geregeld kan worden en daarbij ook geanalyseerd kunnen worden.
Dat zijn de eerste basis stromingen van verlenen wat ik zo zie.
Toen ik na mijn opleiding tot leraar Lichamelijke Opvoeding constateerde dat ik niet tot mijn pensioen aan een rekstok wilde bungelen heb ik fysiotherapie gekozen.
Waarom? Omdat twee mede – studenten dat ook gingen doen. Op dat moment wist ik niet eens wat het vak inhield. Maar door de opleiding en vooral het contact met de patiënt ben ik super enthousiast geworden. Het is zo een divers vak , ik hou er van en heb nu besloten om mijn pensionering uit te stellen tot mijn 72e.
Nu
Wat gaat er nu moeiteloos bij jou?
Misschien een raar antwoord maar eigenlijk alles. Door mijn ervaringen in ons vak maar ook in de harde zakenwereld kan ik moeiteloos dealen met allerhande problemen. Ik denk maar zo….er is altijd een oplossing ook al ligt die misschien niet bij mij.
Verleden
Wat heeft jou laten groeien in het verleden?
Allereerst mijn veilige jeugd. Mijn ouders vonden mij OK en dus kan ik ook anderen nu in mijn leven OK vinden.
Mijn leven lang heb ik mijn limieten opgezocht. Eigenlijk ben ik nergens een natuurtalent in maar door je vast te bijten in mijn hobby’s en werksituaties, haal ik het maximale eruit.
Van wie ontvang je onvoorwaardelijke steun?
Vroeger waren dat mijn ouders die tot hoge leeftijd mijn ontwikkelingen hebben mogen meemaken. Daarnaast heb ik thuis mijn vrouw, Esther, die onvoorwaardelijke steun is en begrip heeft dat ik vaak lange dagen maak.
Advies
Wees bereid om …
In jezelf te geloven en keuzes te maken. Slachtoffers zijn er genoeg en met die rol ga je niets bereiken. Daarnaast: wees eerlijk en zeg wat je bedoeling is. De strijd die ik voer met de zorgverzekeringen en ook de politiek doe ik altijd met een open vizier. Mijn opponenten weten wat ze aan mij hebben. Mijn kennissen weten dat ik een pitbull ben die niet los laat.
Hoe ervaar je deze vragen? En wat hebben ze met je gedaan? Wil je iets delen daarover?
Vragen zijn goed te doen en geven een oppervlakkig idee van de persoon.
Werkplek: Recent geëmigreerd naar Saoedi-Arabië en druk bezig met het verkrijgen van de registraties die nodig zijn om als verpleegkundige te kunnen werken in dit land.
Wat betekent bezieling voor jou als hulpverlener?
Bezieling in mijn werk houdt voor mij in dat ik aan het einde van een werkdag tevreden kan terugkijken op een dag waarin ik personen heb kunnen bijstaan, heb kunnen adviseren, heb kunnen verzorgen en regelzaken voor ze heb kunnen afwerken. Alles wat zorgt voor een glimlach op het gezicht van mijn cliënt, maakt dat ik ook een glimlach op mijn gezicht krijg. Voor mij is het van belang dat mijn cliënten zich gehoord voelen, gesteund voelen en hun zorgen kunnen uiten bij mij en mijn collega’s. Waarna… waarna wij ons in de problemen van de cliënten bijten om dit op te lossen. Wat een zegening om met de kennis rond te lopen om dit waar te kunnen maken en zorgen van onze medemens, onze cliënten, weg te nemen.
Nu
Wat is momenteel zwaar voor jou?
Momenteel heb ik mezelf in een parket gewerkt waarbij ik in een wachtperiode zit. Laat me dit uitleggen. Ik ben geëmigreerd naar Saoedi-Arabië om daar met mijn man een leven op te bouwen. Vele mogelijkheden doen zich voor om als verpleegkundige aan de slag te gaan, echter, komt er eerst veel papierwerk en erg veel geduld bij kijken. Datgene waar ik zoveel energie uithaal, namelijk de medemens helpen en bijstaan, staat even in de wacht tot dit alles geregeld is. Ik kan het niet specifiek zwaar noemen, omdat het ook een hele bijzondere periode is, maar laat ik het zo zeggen: Ons geduld wordt op de proef gesteld!
Verleden
Welke gezondheidswinst heb je gemaakt?
Grote winst op het mentale vlak. De enorme drijfkracht en het doorzettingsvermogen hebben er een aantal jaar geleden voor gezorgd dat ik in een burn-out schoot. Gelukkig maar. Want wat brengt dat veel wijsheden en inzichten met zich mee. De gesprekken met een psycholoog brachten mij tot de inzichten in mijn eigen gedachtegang, mijn gevoelens en mijn uiteindelijke gedrag. Ik wens niemand een burn-out toe, maar ik wens wel iedereen deze sessies met een psycholoog toe, want jeetje, wat brengt dat een mens veel kennis en rust.
Toekomst
Welk gevoel wil je meer ervaren in je werk?
Het gevoel waar ik altijd heel blij van werd, was de zichtbare dankbaarheid van cliënten. Ik hoop dat hier in Saoedi-Arabië ook te kunnen meemaken en op dezelfde wijze voor mijn cliënten te kunnen zorgen zoals ik dat gewend was in Nederland. Wat ik tot op heden heb meegekregen is dat de gezondheidszorg hier goed is en er meer tijd is voor de cliënt dan we in Nederland gewend zijn. Als dat echt zo is, dan denk ik dat ik heel gelukkig ga zijn in mijn werk hier.
Advies
Houd Moed.
Houd ALTIJD moed. In goede tijden én slechte tijden (lekker cliché, he?). Moed heeft mij naar nieuwe plekken gebracht, heeft mij nieuwe ervaringen gegeven en heeft mij avonturen gegeven waarvan ik nooit had gedacht dat ik ze zou hebben. Moed heeft mij grenzen doen verleggen en heeft mij dichter bij mijzelf gebracht. Zonder moed zou ik niet zijn waar ik vandaag de dag sta.
Hoe ervaar je deze vragen? En wat hebben ze met je gedaan? Wil je iets delen daarover?
In alle eerlijkheid sta ik te weinig stil bij onder andere bezieling en de diepere betekenis hiervan. De vragen hebben mij inzichten gegeven en even laten stilstaan in het moment. Even reflecteren; wat is er allemaal gebeurd en waar sta ik nu? Ik ervaar dit als zeer fijn!
Mag je als hulpverlener met je kop boven het maaiveld staan? Hoe ervaar jij dat?
Het lijkt wel alsof we met zijn allen een bepaald gedrag of zelfde keuzes maken. Ik zelf had het lang geleden het idee dat ik als fysiotherapeut heel sportief moest zijn en altijd maar in trainingspak rond te lopen. Gelukkig heb ik al snel aan andere conclusie getrokken en mezelf niet in die categorie te zien.
Een joggingbroek draag ik graag maar niet om in te sporten. Liever draag ik hem met sloffen aan en een omslagdoek op de bank.
Ik ben selectief sportief. Yoga en dans doe ik het liefst. Zweten mag maar hoeft niet altijd.
Maakt mij dit een aparte fysiotherapeut? Ik hoop het niet.
Wellicht minder stereotype maar daar is dan alles mee gezegd.
Ik hoef niet altijd mee te lopen met het beeld van mijn beroepsgroep. Steeds meer neem ik de rol in van coachende therapeut waarin de kracht en wijsheid van de persoon die ik help naar voren wil laten komen. Hierdoor moet ik bewust soms niks doen of zeggen.
Dat gaat niet vanzelf maar het bevalt goed. Hiermee laat ik ook het beeld van alleen maar op de bank masseren ook los.
De invulling van mijn therapie geef ik steeds meer eigen kleur. Dat kost tijd. Daar gaat De Bezielde Hulpverlener ook over.
Hoe durf jij steeds meer eigen kleur te geven aan de invulling van jouw professie?
Functie: Arts Acupuncturist, Voorzitter Stichting de Geboortenis
Auteur van “Levenskracht, jouw eerste 1000 dagen in een nieuw licht”.
Werkplek: Zutphen Praktijk voor Integrale Gezondheid Lotus Coach&Consult
Wat betekent bezieling voor jou als hulpverlener?
Bezieling is belangrijk voor me. Als ik niet vanuit een verbinding met een dieper gevoel van waarde aan het werk ben loop ik leeg. Door mijn grotere ‘Why’ te voelen ben ik gekomen waar ik nu ben en geloof ik dat ik een krachtige bijdrage kan leveren aan optimale gezondheid in onze samenleving.
Nu
Hoe staat het nu met je relativeringsvermogen?
Mijn werk gaat voor een belangrijk deel over stress en trauma sensitiviteit en het reguleren van de stress reacties die wij allemaal hebben. Ik leer mijn cliënten hoe zij dit kunnen doen, maar gebruik het natuurlijk ook dagelijks zelf. Dit helpt me enorm om te relativeren, mindful te zijn bij wat ik voel, ervaar en denk. Dat draagt ook bij aan een diepere verbinding met mezelf en de innerlijke rust die ik diep van binnen ervaar. Ja, mijn relativeringsvermogen is dus goed.
Verleden
Welke hulp jij ontvangen in het verleden?
Ik heb gewerkt met verschillende coaches, therapeuten en trainers. Gedurende mijn opleidingen, maar ook om persoonlijke thema’s te verwerken en me te leren verbinden met een diepere laag in mezelf waar vrede en vreugde leeft.
En, hoe was dat om te ontvangen?
Ik heb dit als enorm helpend en steunend ervaren. Ik geloof dat we allemaal onze ‘blinde vlekken’ hebben waardoor het vrijwel onmogelijk is om er compleet voor jezelf te zijn in een transformatie proces. Om te kunnen groeien is er een spiegel nodig. Een goede coach/therapeut helpt je om je veilig te voelen terwijl je in die spiegel kijkt en je eigen ‘goud’ ontdekt.
Toekomst
Waar wil je op terug kijken als je met pensioen bent?
Ik geloof niet dat ik ooit met pensioen ga ..haha.. maar wie weet?!
Op vervullend werk waarin ik veel heb geleerd en een bijdrage heb kunnen leveren aan de vreugde en gezondheid van anderen. En op een levensfase waarin ik de balans tussen privé, leven en werk harmonieus en groeizaam heb weten te houden.
Advies
Wees bereid om …
Je eigen grootsheid te ontdekken, je pijn los te laten en een licht leven te leiden waarin je waarde toevoegt aan het leven van anderen.
Hoe ervaar je deze vragen? En wat hebben ze met je gedaan? Wil je iets delen daarover?
Bezieling betekent voor mij het enthousiasme en de gedrevenheid die ik ervaar, wanneer ik merk dat een patiënt kan helpen met een klacht. Dit wordt in mijn ogen voornamelijk opgewekt door de waardering die ik ontvang van een patiënt zoals, “eindelijk een fysio die luistert en niet alleen oefeningetjes meegeeft” of “tof, hier heb ik iets aan ik ga het proberen en hou je op de hoogte via de app”. Het is niet per se dat ik alleen geënthousiasmeerd word van daadwerkelijk iets doen binnen mijn eigen kunnen als therapeut, maar ook het doorverwijzen naar andere professionals die de patiënt verder kunnen helpen en patiënten hierbij de eerlijkheid waarderen. Dit zorgt ook voor een extra gevoel van aanmoediging voor hetgeen dat ik doe.
Nu
Hoe staat het nu met je relativeringsvermogen?
Ik denk dat juist door mijn kritische houding, zowel tijdens het werk (tijdens een behandeling) maar ook de manier waarop ik mij durf uit te laten tegen de soms verouderde- en achterhaalde behandelwijzen binnen ons vakgebied, mijn relativeringsvermogen alleen maar toeneemt. Gelukkig is dit niet alleen mijn eigen relativeringsvermogen, maar juist dat van de patiënt wat telt. Want hoe leuk is het eigenlijk als patiënten in de oefenzaal elkaar kritisch aan de tand gaan voelen en de vraag stellen; “Waarom kreeg je deze klachten niet eerder als het aan jouw matras lag?”
Verleden
Wat was in het verleden in positieve zin belangrijk voor jou?
Stoppen met mijn baan in de techniek en fysiotherapie studeren. Ik ben namelijk ook afgestudeerd in de elektrotechniek. Ik heb de knoop doorgehakt en ben fysiotherapie gaan studeren, weer 5 dagen naar school was natuurlijk geen pretje, de rekeningen bleven komen en ik moest blijven werken. Ik herinner het als de dag van gister dat ik na een nachtdienst kon douchen, eten en moest verstrekken naar school. Het was een moeilijke tijd, maar achteraf gezien ben ik enorm blij dat ik deze transitie heb gemaakt.
Toekomst
Welke mensen/patiënten zou je meer willen helpen?
Studenten! Dat is ook waarom ik langzamerhand meer ben gaan focussen op studenten fysiotherapie, coaches en personal trainers. Ik ben van mening dat er nog veel nocebos, achterhaalde theorieën en zakkenvullers (“kom maar iedere maand langs voor een onderhoudsbehandeling”) onze geloofwaardigheid als zorgprofessional en ook de zorg “an sich” aan het schaden zijn. Het praten over mijn werk, mijn denkwijze en patiënten die klachten ervaren vind ik enorm leuk, leerzaam en het geeft me een ongekende drive. Hierdoor heb ik besloten om langzaam maar zeker de Science For Rehab Academy op te zetten, waarbij studenten écht worden opgeleid om mensen te helpen die een klacht ervaren in plaats van klachten aan te praten; “u kan rugpijn hebben omdat uw bilspieren niet goed activeren”.
Advies
Zoek deze keer de weg van de minste weerstand. Het zal je lichtheid geven.
Wel echt een passend advies voor mij vanuit iemand die mij van buitenaf ziet, denk ik. Ik kom regelmatig wel in discussie met collega’s die een andere zienswijze hebben, beddenfabrikanten die op het moment dat ik een nieuw bed wil aanschaffen aankomen met “dit is beter voor je rug, het zorgt echt voor pijnverlichting” etc. Het gekke is dat ik normaliter juist conflicten en discussies wil mijden. Alleen in het geval van fysiotherapie geeft het mij juist een drive, wanneer men zegt “het is tof hoe je genuanceerd tegen heilige huisjes aan trapt en de discussie op zoekt”. Ik denk juist omdat mensen dit ook waarderen, als je genuanceerd durft te vertellen dat sommige interventies niet werken en er betere alternatieven zijn.
Hoe ervaar je deze vragen? En wat hebben ze met je gedaan?
Wil je iets delen daarover?
Mooie vragen om even (lees: lang) bij stil te staan en even een spiegel voor jezelf te plaatsen. Het mooiste eraan is juist het advies, misschien is het soms wel beter om de weg van de minste weerstand te kiezen in andere aspecten van het leven, maar ik denk wel dat de weg van de meeste weerstand het beste werkt om een verandering toe te brengen aan de huidige cultuur binnen ons vak. Ik denk dan altijd; wees anti-fragiel, zoek de weerstand op, adapteer, reflecteer en zoek nog meer weerstand op, dan zal het geen wat voelt als veel weerstand over een jaren voelen als peanuts.
Julie Crousen (33 jaar)
Esmée Verschoor (28 jaar)
