Categorieën
blog

Jouw aanwezigheid als medicijn

Wat als jouw aanwezigheid het medicijn is dat de zorg nu nodig heeft?

Beste Collega, laat me je iets vragen.

Wanneer was de laatste keer dat jij volledig aanwezig was in het hier en nu — zonder te moeten, te fixen of te redden?

We zijn getraind om altijd vooruit te kijken: naar de volgende dienst, de volgende patiënt, het volgende teamoverleg.
Maar wat als jouw kracht niet in de to-do’s ligt…
Maar in je aanwezigheid?


Zorg vraagt om jouw potentie, niet alleen je prestatie.

Ik zie het keer op keer in mijn praktijk:
Zorgverleners met een enorm hart, die alles geven — en zichzelf kwijtraken.

• Ze twijfelen aan hun waarde, vooral als het salaris niet weerspiegelt wat ze dragen.
• Ze lopen leeg, omdat ontspanning als luxe wordt gezien i.p.v. noodzaak.
• Ze missen gelijkgestemden, omdat netwerken wordt afgedaan als ‘iets voor ondernemers’.
• En hun creativiteit? Die ligt ergens onderin een la, te wachten tot het weer ‘mag’.

Maar hier is wat ik weet:

Als jij jezelf toestaat om aanwezig te zijn, in het moment, met al je gevoeligheid en verlangens… gebeurt er iets magisch.

Jij bent het medicijn.


Waarom deze vier pijlers de sleutel zijn

De volgende vier thema’s kunnen als hefboom fungeren:

  1. Financiële zelfwaarde – Want als jij niet gelooft dat jouw werk het waard is, wie dan wel?

  2. Ontspanning – Niet als beloning. Als voorwaarde. Voor herstel, creativiteit en helder denken.

  3. Netwerken – Jij hoeft dit niet alleen te doen. Jouw energie voedt zich in verbinding.

  4. Creativiteit – Niet als hobby, maar als levensader. Je ziel wil ook iets maken, niet alleen zorgen.


 Jij verlangt naar een nieuw systeem. Naar een gezondere zorgcultuur.

Maar die begint bij jou. Niet bij het beleid of de zorgverzekeraars of bij protocollen. 
Bij jouw aanwezigheid. 


En dit is je uitnodiging:

Wil jij opnieuw in verbinding komen met jezelf als zorgverlener?

👉 Op 1 juni start het programma “Zorgverlening op mijn manier”. Lees verder via deze link.

📩 Heb je een vraag ?  Stuur me een berichtje via het contactformulier



Tot slot:
Je aanwezigheid is genoeg.
Je verlangen is belangrijk.
Je creatieve vonk is een deel van het genezingsproces.

🔸 Nu is het moment.
🔸 Jij bent klaar.


Categorieën
blog

Bijdragen op jouw manier

Je hoeft niet altijd aan te passen. Je mag bijdragen op jouw manier.

Laten we eerlijk zijn:
De zorg is prachtig — en ook rigide.
Er is een vorm. Er zijn regels. Er is een systeem.

Maar wat als jouw bijdrage niet in het systeem past, maar er juist een frisse stroming in wil brengen?

Waar ben jij uniek in?

Waarschijnlijk voel je het al langer:
Je wil iets betekenen. Iets wat voorbijgaat aan ‘de richtlijnen’ en ‘de standaard taken’.
Jij wil impact maken. Op jouw manier.

Wat als het niet aan jou is om te passen… maar om te inspireren?

Je collega die altijd over haar grenzen gaat — wil jij dat haar voorbeeld zijn?
Of wil jij degene zijn die zegt:

“Ik kies mijn energie. Ik kies mijn pad. En dát maakt me een betere zorgverlener.”

We hebben in de zorg meer rebellen nodig.
Mensen die het anders doen. Die ontspanning verkiezen boven uitputting.
Die hun creatieve ideeën delen, ook al zijn ze ‘niet gevraagd’.

Mensen die hun eigen waarde erkennen — en die niet meer laten afhangen van het applaus van anderen.


Jouw bijdrage zit in 4 dingen:

  1. Zelfwaarde voelen, ook financieel.
    Want als jij jouw werk als ‘gewoon’ blijft zien, wordt het nooit erkend op het niveau dat het verdient.

  2. Ontspanning toelaten als strategie.
    Rust is geen zwakte, het is jouw herstelsysteem. En zonder dat, kun je niets bijdragen.

  3. Netwerken zonder maskers.
    Samen met mensen die jouw visie wél snappen. Die ook anders durven zijn.

  4. Creativiteit als medicijn.
    Je handen en hoofd gebruiken voor iets anders dan zorgen. Zodat jij zelf ook gevoed wordt.

Durf je het aan om jouw manier te gaan leven?

En ja, dat voelt kwetsbaar. Oncomfortabel zelfs.
Maar het is ook: waar jouw potentieel ligt.

Wil jij op onderzoek uit gaan naar jouw potentieel? Dat kan met het 1-op-1 traject. Lees verder via deze link. 

📬 Vraag? Stuur me een bericht.
Netwerken begint bij een eerste gesprek.

Categorieën
blog

Jouw mening draagt bij aan de huidige gezondheidszorg

Wat als jouw mening de deur opent naar een gezondere zorg?

In een omgeving waarin ‘evidence-based’ de norm is, kan jouw mening voelen als… een risico.
Wie ben jij om iets anders te vinden?
Wie ben jij om te zeggen:

“Dit systeem klopt niet meer voor mij?”

Alle verandering begint met een gedachte.


Een visie. Een mening.


Jouw mening.


Jouw visie is geen bedreiging. Het is een pad.

 

“Je visie te delen. Je standpunt te laten horen. En anderen uit te nodigen om mee te bewegen in jouw toekomstbeeld.”


Wat ik zie in de zorg?

Een generatie zorgverleners die:

• Zichzelf wegcijfert, omdat ‘dat hoort’
• Hun grenzen negeren, omdat ‘niemand anders het doet’
• Denken dat hun creatieve ideeën “te idealistisch” zijn
• Financieel genoegen nemen met te weinig, omdat “het nou eenmaal zo is”

En weet je wat? Ik ben daar klaar mee.
Want ik zie de mogelijkheid.
Ik zie zorgprofessionals die vanuit ontspanning, autonomie, en creativiteit wél verschil maken.

En ik weet — omdat ik het zie, voel én leef — dat het kan.
Mits jij het durft te zien ook.


Dit is de visie die ik wil delen:

🌀 Als jij leert dat jouw waarde niet wordt bepaald door systemen, maar door je innerlijke gevoel van genoeg-zijn… verandert alles.

🌀 Als jij ontspanning als basis ziet, niet als beloning… kun je geven zonder jezelf te verliezen.

🌀 Als jij netwerkt vanuit visie, verbind je met mensen die niet aan je trekken maar je dragen.

🌀 En als jij weer creëert, komt er ruimte. Voor jou. Voor anderen. Voor verandering.


Daarom ben ik hier.

De zorg moet niet harder. De zorg moet wijzer.

Maar dat begint bij jou.
Bij jouw mening. Jouw stem. Jouw keuze om het anders te doen.


Dit is mijn uitnodiging:

💡 Wil je jouw visie scherper krijgen, én leren hoe je die omzet in gezonde, praktische keuzes?

Kies dan voor het programma “Zorgverlening, op mijn manier.” 

We starten op 1 juni. Lees meer via deze link.

📬 Klaar om je visie uit te spreken? DM of mail me. Ik wil ‘m horen.


Tot slot:
Je hoeft niet te wachten tot de zorg verandert.
Jij bent de verandering.

🌱 En het begint met jouw mening.

Categorieën
blog

Goede zorg begint met gezonde grenzen

Zorg verlenen met gezonde grenzen is noodzakelijk.

We zijn opgegroeid met het beeld dat ‘goede zorg’ betekent:
Jezelf wegcijferen. Altijd klaarstaan. Je grenzen verschuiven in dienst van een ander.

Maar wat als ik je vertel dat ware zorg juist begint bij grenzen?
En dat zachtheid niet hetzelfde is als opoffering?

Vrede ontstaat niet door please-gedrag. Vrede ontstaat wanneer we elkaar durven te respecteren in onze waarheid.

Want jouw impact groeit niet als je over je grenzen blijft gaan.
Jouw impact groeit… wanneer jij stevig staat in rust.


Zorgkracht is geen uitputtingsslag.

Zorgverleners met minder dan 15 jaar ervaring — mijn doelgroep, mijn hart — lopen vaak vast op één van deze vier thema’s:

  1. Ze voelen zich ondergewaardeerd.
    Ze geven alles, en krijgen te weinig terug — in geld, erkenning, ruimte.

  2. Ze rusten niet écht.
    Vrije tijd voelt als ‘even bijtanken’, niet als diep opladen.

  3. Ze missen een ondersteunend netwerk.
    Ze blijven hangen in werkomgevingen waar niemand écht luistert.

  4. Hun creativiteit is geblokkeerd.
    Ze voelen de behoefte om iets unieks te doen, maar weten niet waar te beginnen.

Maar weet je?

🧘‍♀️ Ontspanning
🤝 Netwerken
🎨 Creativiteit
💰 Financiële zelfwaarde

… dat zijn géén luxeonderdelen.
Dat zijn de voorwaarden voor duurzame zorgkracht.


Grenzen zijn geen muren. Ze zijn bruggen naar echte verbinding.

Als jij jouw JA meent…
Moet je ook je NEE durven voelen.

💬 “Waar ben jij nog over je eigen grens aan het gaan, omdat je denkt dat het moet?”
💬 “En wat zou er veranderen als jij daar liefdevol een grens trekt — in dienst van vrede?”

📬 Heb je behoefte aan een persoonlijk gesprek hierover? Stuur me een bericht. Dit onderwerp verdient ruimte.



Tot slot:
Grenzen trekken is niet egoïstisch.
Het is het hoogste niveau van zorg — voor jezelf én de ander.

🌿 Jouw zachtheid mag sterk zijn.
🌿 En jouw kracht mag zacht zijn.

Categorieën
blog

Dromen mag en moet

Droom groter dan het systeem — jouw visie verdient ruimte

In de zorg zijn we getraind om te handelen.
Doen, oplossen, doorpakken.

Maar wat als je even stopt?

Niet om bij te komen van je dienst…
Maar om te dromen. Te voelen. Te verlangen.


Wat wil je écht?

“Geef ruimte aan het verlangen. Vertrouw dat je niet alles hoeft te weten om te starten. De droom is het begin.”

En dit is je kans om opnieuw te kiezen.
Niet voor wat hoort —
Maar voor wat klopt.


Zorg is toe aan vernieuwing. En die begint bij wat jij durft te dromen.

Ik weet het.
De protocollen. De werkdruk. De financiële beperkingen. Ze zijn écht.
Maar dat betekent niet dat jij moet blijven in een systeem dat jouw licht dimt.

🌀 Jij mag dromen van financiële overvloed.
🌀 Jij mag verlangen naar diepe rust zonder schuldgevoel.
🌀 Jij mag hopen op inspirerende connecties met gelijkgestemden.
🌀 Jij mag creëren — puur omdat je daar blij van wordt.

Dromen zijn geen ontsnapping. Ze zijn richtingaanwijzers.


Wat wil jij dit jaar zaaien?

Sta even stil en voel:

💭 Wat wil jij bijdragen aan de zorg — op jouw manier?
💭 Wat wil jij stoppen met tolereren, in jezelf of je werk?
💭 Wat wil jij creëren dat nu nog niet bestaat?

Jouw droom wordt pas realiteit als je ‘m deelt in je netwerk.
Niet stilletjes houden. Uitspreken. Zichtbaar maken.
Dat is hoe je beweging creëert.


Mijn droom? Dat jij durft te dromen.

📬 Stuur me een bericht en vertel me: Wat wil jij dit jaar écht ervaren in je werk en leven?


Tot slot:
Laat je niet tegenhouden door de beperkingen van het systeem.
Jouw droom is het begin.
En dat is geen luxe. Het is noodzaak.

🌟 Jouw visie verdient ruimte.
🌟 Jij mag de beweging zijn die het systeem niet zag aankomen.

 

Categorieën
blog

Happy New Year

Optimisme is geen naïviteit — het is een activatie

Aan het einde van het jaar is het verleidelijk om vooral terug te kijken.

Wat ging er mis?
Wat had je anders willen doen?
Waar liep je vast?


Kijk vooral vooruit. En durf te geloven in meer.

“Vreugde als activator. Positieve verandering als keuze. Het geloof dat verbetering altijd mogelijk is — en dat jíj de motor bent.”

Optimisme is een motor.
Niet het blije, oppervlakkige soort.
Maar het type optimisme dat zegt:

“Ja, het is zwaar geweest. En ja, ik kies tóch voor hoop.”


De zorg heeft jouw hoop nodig.

We zitten in een sector waar het water veel mensen aan de lippen staat.

En precies daarom zijn mensen zoals jij essentieel:
Die dromen, denken, voelen, creëren — en ja:
geloven in wat anders kan.

Jouw hoop is niet zweverig.
Het is strategisch.
Want het leidt je terug naar deze vier fundamenten:

  1. Financiële zelfwaarde
    Je stopt met werken ‘voor het goede doel’ ten koste van jezelf.

  2. Ontspanning als standaard
    Je laat stress niet langer je standaardstaat zijn.

  3. Netwerken die dragen
    Je zoekt niet langer erkenning bij mensen die je niet zien.

  4. Creativiteit als richtingaanwijzer
    Je maakt ruimte voor inspiratie — en durft te volgen wat opborrelt.


Wat als je 2025 start vanuit vreugde?

Niet omdat alles opgelost is.
Maar omdat jij nu kiest voor:

🌟 Méér rust
🌟 Méér verbinding
🌟 Méér expressie
🌟 Méér overvloed


Jouw optimisme is besmettelijk — en nodig.


Hier is je zachte maar krachtige uitnodiging: maak er een mooi en krachtig jaar van.

📬 Behoefte aan persoonlijk contact of coaching? Mail of DM me.
Ik kijk ernaar uit je te ontmoeten.


Tot slot:
Je hoeft niet terug te stappen in dezelfde rol, energie of dynamiek.
Dit is jouw reset.

✨ Geloof in wat mogelijk is.
✨ Je hoeft het nog niet te weten. Alleen te voelen dat er méér is.

 

Categorieën
blog

Creatieve schrijfopdracht

Soms lijkt het alsof alles na een periode van ziekte of een ingrijpende gebeurtenis weer ‘normaal’ moet worden.

Je pakt je werk op, je rolt weer in het dagelijks leven, en van buiten lijkt het alsof alles prima gaat. Maar diep van binnen kun je worstelen met emoties, onzekerheid of vragen. Waar sta ik nu eigenlijk? Wat heb ik nodig? En hoe zorg ik goed voor mezelf?

Creatief schrijven is een krachtige manier om je gedachten te ordenen en stil te staan bij wat er écht speelt. In dit artikel deel ik een eenvoudige schrijfopdracht die je helpt om meer inzicht te krijgen in jezelf en ruimte maakt voor bezinning. Het mooie is: je hoeft geen schrijver te zijn, alleen maar eerlijk naar jezelf.

Opdracht: Schrijf een brief aan jezelf

• Begin met: “Lieve [jouw naam], ik wil je even vertellen hoe ik me voel…”

• Schrijf over waar je trots op bent, waar je tegenaan loopt en wat je nodig hebt.

• Geef jezelf aan het eind van de brief een compliment of bemoedigend advies.

Waarom werkt dit?

Het opschrijven van je gedachten helpt je emoties beter te verwerken en laat je zien waar je nu staat. Het geeft ook ruimte om milder naar jezelf te kijken.

Wil jij met mij delen hoe jouw herstelproces is gegaan?

Vul dan de vragenlijst in via deze link:

 

Categorieën
blog

3 Tips voor je herstel

Terugkeren naar je werk na een periode van herstel kan een spannende en soms overweldigende ervaring zijn.

 Als zorgverlener ben je gewend om anderen te helpen, maar na een ziekte of ingrijpend life event kun je merken dat het lastiger is om diezelfde energie weer op te brengen. 

Hoe bouw je je werk weer op zonder jezelf voorbij te lopen? 

Hoe zorg je dat je balans vindt tussen werk en je eigen herstel?

In dit artikel deel ik drie praktische tips die je kunnen helpen om weer met vertrouwen en kracht je plek in de zorg in te nemen, terwijl je goed blijft zorgen voor jezelf.

Tip 1: Bouw rustmomenten in je dag

Plan bewust korte pauzes in om je energie te bewaken. Zelfs een paar minuten ademhalingsoefeningen of een wandeling buiten kan wonderen doen.

Tip 2: Geef je grenzen aan

Het is niet egoïstisch om “nee” te zeggen. Door duidelijk aan te geven wat je aankan, bescherm je jezelf én blijf je effectiever in je werk.

Tip 3: Zoek verbinding

Praat met collega’s of een coach over je ervaringen. Je bent niet alleen, en samen kun je van elkaar leren en kracht putten.

Ben jij zorgverlener en wil je mij helpen meer inzicht te krijgen in jouw herstelproces? 

Vul dan deze vragenlijst in via deze link

 

Categorieën
blog

Taboe: Ben jij wel eens compassiemoe?

compassie moe

Soms valt het me op dat hulpverleners niet altijd zich écht kwetsbaar op stellen. Ze kunnen veel dragen en bieden stabiele hulp. Ze geven veel maar gunnen zichzelf maar weinig. Ik zie in mijn spreekkamer regelmatig collega’s en die werken hard door en worden daar zelf de dupe van. Zonde!

Het lijkt wel normaal om je gewoon rot te werken. Waarom eigenlijk? Word je daar een beter mens van je? Misschien scoren we daar wel karmapunten mee maar worden we daar echt gelukkig van? Ik niet. Ik voel me soms uitgeput door het maar blijven geven. Ik geef niet alleen als zorgverlener veel maar ook als moeder. Ik kan in de avond echt denken “Nu is het tijd voor mij. Lekker cocoonen in de stilte en mijn eigen gedachtes. 

Ik ben het geven wel eens beu.

Vandaag was ik in gesprek met twee collega’s en het woord compassiemoe viel. Misschien schrijf ik het verkeerd en is het compassie-moe maar ik vond het wel mooi de lading dekken. Meestal kan ik met compassie naar mensen kijken en behandelen maar het kan me ook moeite kosten. Dat wil niet zeggen dat ik slechte zorg bied maar het kan wel eens een feller gesprek opleveren. 

Ben jij wel eens compassie –  moe? 

Ervaar je alleen nog maar empathie in linker kleine teen?

Ben je soms gewoon moe van het helpen van mensen en zeg na een dag werken “En nu ik”? 

Wees eens eerlijk naar jezelf of je dat wel eens ervaart of is het eigenlijk dagelijkse kost voor je …

Zo, ja: bespreek je dat ook  met je directe collega’s of denk je dat je de enige bent?

Volgens mij komt het meer voor dan we denken en hangt dit onderwerp in de taboesfeer. Volgens mij hebben veel collega’s het gevoel dat ze altijd gepassioneerd en actief over hun vak moeten zijn. Voor mij is het onmogelijk merk ik , maar ik voel me er ook alleen in.  

Ik wil graag met jou in gesprek komen over dit onderwerp. Je kan me mailen via het contactformulier of onder dit blog reageren. Dank !

Categorieën
Kort Verhaal

Kort Verhaal “Chocoladedoos”

Chocoladedoos

Ik zit aan een tafeltje met een smakeloos kerststukje erop. De klokjes die er in hangen zijn toepasselijk voor de situatie waarin ik me bevind. De kerstversiering in deze tent is niks. Duidelijk groots ingekocht en zonder enige notie van echte smaak. Niet dat de smaak van de restauranthouder nu relevant is.

De stap die ik vandaag zet, is wel groots. Ik leg mijn hand op de chocoladedoos. Deze doos gaat mijn hele leven omver gooien. Er zitten geen chocolaatjes in. De inhoud gaat wat stof op laten waaien. Grote plukken stof wel te verstaan. Hele containers met stof misschien zelfs wel. Mijn brein dwaalt af in containers met stof. Zelfs hele vrachtschepen met containers vol met stof.

Mijn hand grijpt naar links. Ja, mijn tas staat er nog. Ik mocht maar een weekendtas en een rugzak mee nemen. Ik heb gekozen voor praktische en comfortabele kleding, een zachte pyjama, meer ondergoed dan nodig is, wat foto´s van vroeger, een paar boeken, een notitieboek, een stok kaarten, mijn lievelingshorloge en een klein huisaltaartje dat ik ooit in India heb gekocht. Ik weet niet waar ik naar toe ga, maar de plekken waar ik ga verblijven, kan ik hiermee wat huiselijker maken.

Bij mij in de familie zijn er grote geheimen. Ze zijn overdekt met dekens, dikke wollen dekens die lucht, stof, geluid en pottenkijkers tegen houden. Iedereen moet zwijgen en als je niet zwijgt, dan krijg je een figuurlijke deken over je heen, zodat je adem benomen wordt. Iedereen leeft dus in het gelid. Ik kan dit niet meer en daarom heb ik twee jaar geleden actie ondernomen.

Stapsgewijs heb ik informatie verzameld. Soms met gevaar voor eigen leven maar ik moest het doen. Natuurlijk heb ik hulp gekregen. Vandaag zie ik mijn contactpersoon voor het laatst. Lian was mijn steun en toeverlaat deze twee jaar.

Al mijn werk zit in deze chocoladedoos. De afgelopen maand heb ik nog meer vangst verzameld.

Het is precies half vier en ze zit in een keer naast me en zegt empathisch “Dag Victor.”

Ik schuif de doos naar haar toe. Ik ben blij dat die nu in haar bezit is.

Ze zegt rustig dat mijn taak er nu op zit en dat ik goed werk heb geleverd. Het voelt alsof ik een compliment van mijn moeder krijg. Tranen zwellen op in mijn ogen. Een overweldigende vermoeidheid komt op. Ze spreekt vervolgens strenger om mij waarschijnlijk weer scherp te krijgen. Duidelijk en langzaam spreekt ze de instructies uit. Ik mag zo met mijn tassen naar de wc gaan en via de nooduitgang naar buiten lopen. Daar staat collega Ruud te wachten. Hij brengt me naar het eerste schuiladres.

Ze bedankt me en zegt dat we elkaar niet meer gaan zien. Ik mag nu naar Ruud lopen. Ik loop zo ontspannen mogelijk naar de nooduitgang maar het liefst ging ik rennen. Ik kan niet meer terug en ik weet dat mijn familie me vanaf vandaag zal opjagen.

Kort verhaal gebaseerd op het thema “Bij ons in de familie” van Boekenweek 2024.