Mag je als hulpverlener met je kop boven het maaiveld staan? Hoe ervaar jij dat?
Het lijkt wel alsof we met zijn allen een bepaald gedrag of zelfde keuzes maken. Ik zelf had het lang geleden het idee dat ik als fysiotherapeut heel sportief moest zijn en altijd maar in trainingspak rond te lopen. Gelukkig heb ik al snel aan andere conclusie getrokken en mezelf niet in die categorie te zien.
Een joggingbroek draag ik graag maar niet om in te sporten. Liever draag ik hem met sloffen aan en een omslagdoek op de bank.
Ik ben selectief sportief. Yoga en dans doe ik het liefst. Zweten mag maar hoeft niet altijd.
Maakt mij dit een aparte fysiotherapeut? Ik hoop het niet.
Wellicht minder stereotype maar daar is dan alles mee gezegd.
Ik hoef niet altijd mee te lopen met het beeld van mijn beroepsgroep. Steeds meer neem ik de rol in van coachende therapeut waarin de kracht en wijsheid van de persoon die ik help naar voren wil laten komen. Hierdoor moet ik bewust soms niks doen of zeggen.
Dat gaat niet vanzelf maar het bevalt goed. Hiermee laat ik ook het beeld van alleen maar op de bank masseren ook los.
De invulling van mijn therapie geef ik steeds meer eigen kleur. Dat kost tijd. Daar gaat De Bezielde Hulpverlener ook over.
Hoe durf jij steeds meer eigen kleur te geven aan de invulling van jouw professie?
Functie: Arts Acupuncturist, Voorzitter Stichting de Geboortenis
Auteur van “Levenskracht, jouw eerste 1000 dagen in een nieuw licht”.
Werkplek: Zutphen Praktijk voor Integrale Gezondheid Lotus Coach&Consult
Wat betekent bezieling voor jou als hulpverlener?
Bezieling is belangrijk voor me. Als ik niet vanuit een verbinding met een dieper gevoel van waarde aan het werk ben loop ik leeg. Door mijn grotere ‘Why’ te voelen ben ik gekomen waar ik nu ben en geloof ik dat ik een krachtige bijdrage kan leveren aan optimale gezondheid in onze samenleving.
Nu
Hoe staat het nu met je relativeringsvermogen?
Mijn werk gaat voor een belangrijk deel over stress en trauma sensitiviteit en het reguleren van de stress reacties die wij allemaal hebben. Ik leer mijn cliënten hoe zij dit kunnen doen, maar gebruik het natuurlijk ook dagelijks zelf. Dit helpt me enorm om te relativeren, mindful te zijn bij wat ik voel, ervaar en denk. Dat draagt ook bij aan een diepere verbinding met mezelf en de innerlijke rust die ik diep van binnen ervaar. Ja, mijn relativeringsvermogen is dus goed.
Verleden
Welke hulp jij ontvangen in het verleden?
Ik heb gewerkt met verschillende coaches, therapeuten en trainers. Gedurende mijn opleidingen, maar ook om persoonlijke thema’s te verwerken en me te leren verbinden met een diepere laag in mezelf waar vrede en vreugde leeft.
En, hoe was dat om te ontvangen?
Ik heb dit als enorm helpend en steunend ervaren. Ik geloof dat we allemaal onze ‘blinde vlekken’ hebben waardoor het vrijwel onmogelijk is om er compleet voor jezelf te zijn in een transformatie proces. Om te kunnen groeien is er een spiegel nodig. Een goede coach/therapeut helpt je om je veilig te voelen terwijl je in die spiegel kijkt en je eigen ‘goud’ ontdekt.
Toekomst
Waar wil je op terug kijken als je met pensioen bent?
Ik geloof niet dat ik ooit met pensioen ga ..haha.. maar wie weet?!
Op vervullend werk waarin ik veel heb geleerd en een bijdrage heb kunnen leveren aan de vreugde en gezondheid van anderen. En op een levensfase waarin ik de balans tussen privé, leven en werk harmonieus en groeizaam heb weten te houden.
Advies
Wees bereid om …
Je eigen grootsheid te ontdekken, je pijn los te laten en een licht leven te leiden waarin je waarde toevoegt aan het leven van anderen.
Hoe ervaar je deze vragen? En wat hebben ze met je gedaan? Wil je iets delen daarover?
We hebben vanavond ontzettend zitten geiten in de Franse zomerzon.
Ik doe mee aan een schrijfweek. Deze wordt door een schrijfcoach georganiseerd. Ik heb even behoefte weer aan iets anders. Iets creatiefs en leuks.
Even geen patiënten zien en spreken maar alleen iets vanuit mezelf maken.
Geen pijn, ziekte en geen problemen aanhoren.
We zijn met 5 vrouwen waarvan 1 de schrijfcoach is. L is echt te grappig voor woorden.
Ze werkt als spiritueel coach en gelooft diep in het goede van het leven en de mens.
Ze komt uit RotjeKnor en is chronisch in voor een lolletje.
Het woord anekdote lijkt van haar te zijn.
“Daar weet ik nog een anekdote over.” zegt ze bijna bij elk onderwerp.
En dan volgt er al giechelend een geweldig verhaal. Ze heeft twee zoons bij twee verschillende mannen en praat liefdevol over haar laatste ex.
Ze is ook bloedserieus over dingen hoor. Ik praat graag met haar.
Ik ben zelf gisteren begonnen met een kinderverhaal naar aanleiding van een bezoek aan een verzameling grote stenen. De plek was magisch en dus inspirerend.
L schrijft over kanker. Ze is eerder gediagnosticeerd met melanoom maar houdt in het midden hoe het er nu echt mee is. Ze beschrijft het als een verraderlijk klein plekje op haar rechter bovenarm.
Ze schrijft in dichtvorm over haar kanker.
Elke keer prachtige teksten over het leven en hoe ze er mee om ging en gaat.
Eigenlijk kan je haar teksten bijna zingen.
Ik twijfel nu of ze klaar is met behandelingen. Ze slikt een hoop pillen op een dag en zegt dat het vitaminepillen zijn.
Na deze week ga ik nog kennissen in de buurt bezoeken. Zij hebben een camping en ik ben nieuwsgierig naar de plek.
Daarna ga ik naar de Franse alpen en als afronding wil ik nog ergens op een speciale plek logeren.
Wat weet ik nog niet.
Fragment uit “Je bent natuurlijk ook”. Een verhaal over mijn weg naar het moederschap.
Bezieling betekent voor mij het enthousiasme en de gedrevenheid die ik ervaar, wanneer ik merk dat een patiënt kan helpen met een klacht. Dit wordt in mijn ogen voornamelijk opgewekt door de waardering die ik ontvang van een patiënt zoals, “eindelijk een fysio die luistert en niet alleen oefeningetjes meegeeft” of “tof, hier heb ik iets aan ik ga het proberen en hou je op de hoogte via de app”. Het is niet per se dat ik alleen geënthousiasmeerd word van daadwerkelijk iets doen binnen mijn eigen kunnen als therapeut, maar ook het doorverwijzen naar andere professionals die de patiënt verder kunnen helpen en patiënten hierbij de eerlijkheid waarderen. Dit zorgt ook voor een extra gevoel van aanmoediging voor hetgeen dat ik doe.
Nu
Hoe staat het nu met je relativeringsvermogen?
Ik denk dat juist door mijn kritische houding, zowel tijdens het werk (tijdens een behandeling) maar ook de manier waarop ik mij durf uit te laten tegen de soms verouderde- en achterhaalde behandelwijzen binnen ons vakgebied, mijn relativeringsvermogen alleen maar toeneemt. Gelukkig is dit niet alleen mijn eigen relativeringsvermogen, maar juist dat van de patiënt wat telt. Want hoe leuk is het eigenlijk als patiënten in de oefenzaal elkaar kritisch aan de tand gaan voelen en de vraag stellen; “Waarom kreeg je deze klachten niet eerder als het aan jouw matras lag?”
Verleden
Wat was in het verleden in positieve zin belangrijk voor jou?
Stoppen met mijn baan in de techniek en fysiotherapie studeren. Ik ben namelijk ook afgestudeerd in de elektrotechniek. Ik heb de knoop doorgehakt en ben fysiotherapie gaan studeren, weer 5 dagen naar school was natuurlijk geen pretje, de rekeningen bleven komen en ik moest blijven werken. Ik herinner het als de dag van gister dat ik na een nachtdienst kon douchen, eten en moest verstrekken naar school. Het was een moeilijke tijd, maar achteraf gezien ben ik enorm blij dat ik deze transitie heb gemaakt.
Toekomst
Welke mensen/patiënten zou je meer willen helpen?
Studenten! Dat is ook waarom ik langzamerhand meer ben gaan focussen op studenten fysiotherapie, coaches en personal trainers. Ik ben van mening dat er nog veel nocebos, achterhaalde theorieën en zakkenvullers (“kom maar iedere maand langs voor een onderhoudsbehandeling”) onze geloofwaardigheid als zorgprofessional en ook de zorg “an sich” aan het schaden zijn. Het praten over mijn werk, mijn denkwijze en patiënten die klachten ervaren vind ik enorm leuk, leerzaam en het geeft me een ongekende drive. Hierdoor heb ik besloten om langzaam maar zeker de Science For Rehab Academy op te zetten, waarbij studenten écht worden opgeleid om mensen te helpen die een klacht ervaren in plaats van klachten aan te praten; “u kan rugpijn hebben omdat uw bilspieren niet goed activeren”.
Advies
Zoek deze keer de weg van de minste weerstand. Het zal je lichtheid geven.
Wel echt een passend advies voor mij vanuit iemand die mij van buitenaf ziet, denk ik. Ik kom regelmatig wel in discussie met collega’s die een andere zienswijze hebben, beddenfabrikanten die op het moment dat ik een nieuw bed wil aanschaffen aankomen met “dit is beter voor je rug, het zorgt echt voor pijnverlichting” etc. Het gekke is dat ik normaliter juist conflicten en discussies wil mijden. Alleen in het geval van fysiotherapie geeft het mij juist een drive, wanneer men zegt “het is tof hoe je genuanceerd tegen heilige huisjes aan trapt en de discussie op zoekt”. Ik denk juist omdat mensen dit ook waarderen, als je genuanceerd durft te vertellen dat sommige interventies niet werken en er betere alternatieven zijn.
Hoe ervaar je deze vragen? En wat hebben ze met je gedaan?
Wil je iets delen daarover?
Mooie vragen om even (lees: lang) bij stil te staan en even een spiegel voor jezelf te plaatsen. Het mooiste eraan is juist het advies, misschien is het soms wel beter om de weg van de minste weerstand te kiezen in andere aspecten van het leven, maar ik denk wel dat de weg van de meeste weerstand het beste werkt om een verandering toe te brengen aan de huidige cultuur binnen ons vak. Ik denk dan altijd; wees anti-fragiel, zoek de weerstand op, adapteer, reflecteer en zoek nog meer weerstand op, dan zal het geen wat voelt als veel weerstand over een jaren voelen als peanuts.
Als hulpverlener of zorgverlener geef je veel aan je patiënten. Tijd, aandacht, kennis, energie en empathie zijn er zo een paar.
Hoogstwaarschijnlijk doe je het graag maar denk je soms ook wat ben ik moe en leeg. Of misschien zelfs “ik ben er even klaar mee”.
En als je thuis komt, wacht er een gezin op je. Ook die moet je aandacht, liefde en tijd geven.
Ook dat vind je vast niet erg.
Maar hoe is het aan het einde van de dag met jou gesteld? Dat is natuurlijk de grote vraag.
Vraag je het wel eens af voordat het je onverwacht over valt. Dat gevoel van leegte, vermoeidheid en gevoel van afknappen. Voel je wel eens wat je voelt?
Ik kom er soms niet bij en dan weet ik dat het tijd is om even rustiger aan te doen. Soms voel ik ook dat ik mezelf een tijd niet heb gevoed.
Gevoed met vrije tijd, stilte, creativiteit, inspiratie en leuke mensen. Gewoon Eveline zijn. Meer niet. Niet een gevende therapeut en moeder spelen.
Het grappige is dat als ik mezelf ben – zonder al die petten op – ik al snel weer kan opladen. Ik voel de barometer oplopen met energie. Ik kom echt bij en voel me weer goed.
Wanneer ben jij voor het laatst gewoon jezelf geweest?
Ps zoek je een groep gelijkgestemde vrouwelijke collega’s die elkaar willen voeden en inspireren? Meld je dan aan via deze link.
Bloeddruk lijntje is verwijderd want die is stabiel.
We hebben gebuideld met flow snor en geen bi-bep (of heet dat ding anders?)
Ik mag bij een MDO over Minoes aanwezig zijn. Wat ontzettend fijn om op die manier betrokken te worden.
Gemiddelde dag nu:
Rond 08.30 vertrek uit Goirle en rijden achter de file aan.
Rond kwart voor 10 bij praten met VPK en wat verzorging doen
Daarna kolven of in een kamertje wat op slot kan en wat heel veilig aan voelt
Buidelen als het kan.
Daarna lunchen en wat verzorgen.
Buidelen en kolven
Avond eten in het ziekenhuis en dan nog even checken hoe het gaat.
Om 18.30 weer naar Goirle.
Om 21.00 slapen
28-09
lijntje uit linker arm gehaald want dat is niet meer nodig
Minoes krijgt nu 12 keer per dag 13 ml borstvoeding die verrijkt is.
Barbara van Transport op 20 september kwam naar me toe en vertelde dat ze foto’s voor me heeft gemaakt op haar eigen telefoon. Lekker zonder mijn toestemming maar ze ging van uit dat ik dat vast geen probleem vond.
Toen ze mij voor het weg gaan nog feliciteerde met de geboorte van minoes heb ik blijkbaar heel gelukkig gelachen. Ik kan het me niet meer herinneren.
De foto’s zijn fijn om te krijgen.
29-09
ik heb een nieuw record verbroken met kolven.
150 ml om 03.30
Het is te gek om te zien en ik vind het al helemaal bijzonder dat ik zo diep en snel slaap.
Alsof mijn lichaam weet dat rust het allerbelangrijkste is.
Ik kan die shift zo makkelijk maken.
Heb meer in de verzorging van Minoes gedaan en dat voelt goed. Ook al doet alles pijn in mijn lijf. Eigenlijk zou ik liever lekker thuis willen zijn en alleen maar rusten.
Dat kan niet. Ik ben keihard aan het werk.
Minoes krijgt een bloedtransfusie en heeft bloedgroep A.
Dit is normaal bij deze termijn en fase. Ze zal flink opknappen en betere kleur krijgen.
Werkplek: eigen praktijk, PSYTREC psychotrauma expertise centrum
Wat betekent bezieling voor jou als hulpverlener?
Bezieling betekent voor mijzelf met alles wie ik ben het contact met een cliënt aangaan. Mezelf proberen te verplaatsen in het mens wat voor mij zit, om zodoende te begrijpen wat er speelt en te voelen waar de klachten hun oorsprong vinden. Om zo samen met een cliënt tot inzichten te komen, waardoor de keuze tot het inslaan van een andere weg bij een cliënt een mogelijkheid wordt.
Nu
Hoe staat het nu met je relativeringsvermogen?
Mijn relativeringsvermogen is stevig. Ik heb het nodig om me staande te houden in de vaak hele nare ervaringen die ik van cliënten te horen krijg, met name in de kliniek waar ik werk. Maar mijn relativeringsvermogen neemt in het contact met cliënten nooit de overhand, contact met het gevoel van mijn cliënten en met mijn eigen gevoel, blijft het kompas waarop ik vaar.
Verleden
Wat was in het verleden in positieve zin belangrijk voor jou?
Mijn eigen verleden bracht mij tot de keuze om de studie Psychologie te gaan doen. Een keuze waar ik tot op de dag van vandaag geen spijt van heb gekregen. Het werken met mensen, begrijpen wat mensen drijft, is een van de meeste bijzondere en intieme dingen die er in mijn ogen bestaat.
Toekomst
Waar wil je op terug kijken als je met pensioen bent?
Ik wil terugkijken op een werkzaam leven waarin ik het gevoel heb dat ik een positieve verandering teweeg heb kunnen brengen bij cliënten die ik heb gezien. Dat hoeft niet groots te zijn, soms is alleen al het aangaan van het contact, het er kunnen zijn voor iemand, voldoende.
Advies
Je weet best wat je echt wilt.
Soms lijkt dat moeilijk, weten wat je echt wilt en kun je het gevoel hebben dat je geen idee hebt. Maar als je oprecht met echte aandacht en zonder oordeel naar je gevoel luistert, dan kom je er eigenlijk altijd uit, je gevoel zit altijd goed. Soms heeft het alleen wat tijd nodig.
Hoe ervaar je deze vragen? En wat hebben ze met je gedaan? Wil je iets delen daarover?
Toen ik de vragen voor het eerst doorlas, dacht ik, ‘Wat moet ik nou met deze vragen? Wat moeilijk, ik ga om nieuwe vragen.’ Mijn perfectionisme en mijn gevoel van het niet goed genoeg te zullen doen, namen even de overhand. Eenmaal me ertoe gezet, volgden de antwoorden als vanzelf. Een mooie leerervaring dus.
Functie: kinderfysiotherapeut en begeleidster van het ToP programma (dit is een preventief behandelprogramma voor zeer vroeg geboren kinderen en hun ouders)
Werkplek: Praktijk voor kinderfysiotherapie regio Vleuten
Wat betekent bezieling voor jou als hulpverlener?
Als begeleidster van het ToP programma werk ik met baby’s en hun ouder(s). Als dingen niet lopen zoals verwacht, bijv. door een vroeggeboorte, dan brengt dat voor ouders vaak zorgen met zich mee. Soms zijn die zorgen zó groot, dat het moeilijk is voor ouders om te genieten van hun kind. Ik kijk graag mee met deze ouders. Door samen naar hun kind te kijken, zien ze wat hun kind nodig heeft om te ontspannen, om te slapen of om bijv. met iets te (leren) spelen. Als ouders weten wat hun kind wil of nodig heeft, dan kunnen ze hierbij aansluiten. Dat geeft ontspanning en vertrouwen. Ik geniet als ik steeds meer ontspanning en vertrouwen zie bij deze ouders en hun kind. Hoe ouder kinderen worden, hoe meer de ouders hun kind kunnen uitdagen om nieuwe dingen te leren. Ik help ouders om kleine stapjes in de ontwikkeling van hun kind te zien en om dingen die ze hun kind willen leren ook in kleine stapjes aan te bieden. Zo ontstaan er veel ‘geniet momenten’. Het is prachtig om te zien hoe kinderen groeien en ontwikkelen en wat dat met hun ouders doet. Dit geeft mij ontzettend veel voldoening.
Nu
Waar heb je nu zin in?
Dat is heel simpel. In een heerlijke kop koffie met een flinke laag opgeklopte melk. Lekker in een hoekje van de bank met een spannend boek.
Verleden
Wat heeft jou laten groeien in het verleden?
Ik ben een enorme doorzetter en ik wilde altijd alles goed doen. Ik legde de lat voor mijzelf heel hoog. Dat heeft me ver gebracht, maar het heeft me ook veel gekost. Een aantal jaar geleden wilde ik dingen veranderen. Dat heb ik niet alleen gedaan. Met gerichte hulp heb ik mijzelf beter leren kennen. Ik heb geleerd om meer vertrouwen te hebben in mijn eigen kunnen, om sneller tevreden te zijn en om me minder druk te maken om dingen. En het mooie is, ook dan gaan dingen nog steeds goed, maar ze kosten minder energie. En als er een keer iets misgaat, dan is dat helemaal niet erg. De begeleiding van een aantal jaar geleden heeft mij als persoon laten groeien.
Toekomst
Van wie ontvang je onvoorwaardelijke steun?
Van mijn man, mijn kinderen, mijn familie en van goede vriendschappen. Dat geeft een heel fijn gevoel.
Advies
Als je het niet zeker weet, dan is dat ook een goede status van zijn.
Jazeker! Het geeft rust om niet altijd alles maar te willen weten, of om je overal in te verdiepen. Sommige dingen laat ik ook heel bewust langs me heen gaan of van me afglijden. Zo hou ik energie over voor andere dingen.
Als het om werk gaat, dan ligt het een beetje anders, dan zou ik wel het liefst alles willen weten. Hoe meer ik weet, hoe leuker mijn vak is/wordt.
Maar ook hiervoor geldt: het niet weten, hoort er ook gewoon bij. Soms weten collega’s het wel of is het antwoord op te zoeken in boeken of op internet.
Hoe ervaar je deze vragen? En wat hebben ze met je gedaan? Wil je iets delen daarover?
Toen ik de vragen de 1e keer zag, dacht ik: die vul ik zo gelijk wel even in. Maar eigenlijk vond ik het best lastig. Vooral om er woorden aan te geven.
