Categorieën
Portret

Portret 25:Monique Wijna, Fysiotherapeut

Monique Wijna

Monique Wijna (53 jaar)

Functie: Oncologie- en oedeemfysiotherapeut; wandelcoach bij kanker en voor zorgprofessionals

Werkplek: Vitas-Fysiotherapie in Beusichem en waarneming bij Fysiotherapie De Dijken in IJsselstein

Wat versta je onder bezieling?

Brede vraag wel. Voor mij is bezieling dat je wat je doet, of dat nou privé of professioneel is, bijdraagt aan een groter geheel. Dat je impact maakt op mens, natuur en/of maatschappij en je mensen raakt, vooruit helpt en begeleidt naar doelen die ze mogelijk willen bereiken. Dat ik met wat ik doe waarde toevoeg aan het leven van mensen, of dat nu kortdurend is of langer en tijdens een zorgtraject of een coachtraject. En dan met name niet financiële waarde, maar waarde in de vorm van inzichten, kennis, zelfvertrouwen en zelfredzaamheid. Ik geloof in het benaderen van mensen met een compassievolle blik, met oog voor wat diegene al heeft meegemaakt en de keuzes die iemand moe(s)t maken.

Voor mij was die bezieling lang niet meer aanwezig. Door hard werken, (Master)opleidingen volgen en zoveel mogelijk omzet genereren en hierdoor veel binnen zijn, was ik het contact met mezelf en bijna de liefde voor mijn vak kwijtgeraakt. Door te kijken naar waar ik zelf behoefte aan had, heb ik ervoor gekozen om twee wandelcoachopleidingen te volgen om mijn werkweken anders te kunnen indelen. Nu werk ik twee vaste dagen in een eerstelijns praktijk in Beusichem als oncologie- en oedeemfysiotherapeut en de overige dagen kan ik indelen voor wandelcoachtrajecten, waardoor ik veel meer buiten werk, of waarnemingen in andere praktijken. En zo hou ik plezier in wat ik doe en wat ik kan bijdragen. Dat ik nu een waarneming kan doen voor een oud-collega vind ik ontzettend waardevol om te doen.

Daarnaast gaat bezieling voor mij ook steeds meer over keuzes maken vóór mezelf om mentaal en fysiek in balans te blijven. Zo heb ik inmiddels twee pelgrimstochten gelopen. De laatste heel recent in Zweden, waarbij ik overdag bijna alle dagen alleen in de wildernis was. Voor mij een ultieme manier om weer in contact te komen met mezelf. De fysieke uitdaging gecombineerd met de afzondering heeft weer een enorme waardevolle impact gehad, waardoor ik mijn doelen weer scherp heb en plannen heb kunnen maken voor het komende jaar, waarin ik als ondernemer weer wat stappen wil zetten.

Nu

Wat gaat er nu moeiteloos bij jou?

Het aanhaken bij mensen, het luisteren naar iemands verhaal, kennis van nu, de knelpunten die iemand tegenkomt en de verlangens die iemand meedraagt. Met empathie en compassie naar iemand luisteren. Zowel patiënten, coachees als collega’s. We zijn allemaal mensen met een eigen verhaal dat gehoord mag worden.

Verleden

Welke pijn leeft uit het verleden leeft nog in jou?

Dat ik als zorgverlener vooral (of alleen) waarde heb als ik zoveel mogelijk patiënten zie, als ik een hoge omzet draai. Dat ik als zorgverlener en zorgprofessional word gezien als verdienmodel. Dat vind ik zo niet passen binnen de zorg. Zorg gaat om mensen en de tijd nemen en hebben voor mensen. Niet alleen voor patiënten, maar ook voor je medewerkers. Waarbij iedereen uniek is, hiermee iets unieks kan bijdragen aan een team en organisatie en dat die eigenheid zo belangrijk is om in het oog te houden binnen organisaties.

Toekomst

Waar mag je meer in investeren? Wat mag meer gaan groeien?

Ik mag nog meer investeren in mijn eigen ontwikkeling als zorgondernemer. Ik heb sinds september 2022 mijn eigen eenmanszaak en heb dus de eerste stappen in het ondernemerschap gezet. Dit kan ik nog verder uitbreiden en een langere termijnvisie gaan maken.

Advies

Als je het niet zeker weet, dan is dat ook een goede status van zijn.

Dat is zeker zo. We zijn zó gewend geraakt dat we alle antwoorden moeten hebben, dat de ratio bepaalt. Vooral in de zorg denk ik, door alle richtlijnen en protocollen. Die geven uiteraard houvast en maken dat we Evidence Based werken, maar soms is er geen antwoord op vragen van een patiënt, cliënt of onszelf en mag ook dat er zijn. En uit dat niet-weten kan juist weer groei komen en beweging, juist door niet krampachtig naar antwoorden te zoeken. Of te doen alsof je het antwoord hebt. Voor mij helpt het wandelen in stilte hier enorm bij. Juist dan kom ik in contact met mezelf en mijn intuïtie, die ook weer voor een richting kan zorgen, zonder dat daar per sé een antwoord op volgt.

Hoe ervaar je deze vragen? En wat hebben ze met je gedaan? Wil je iets delen daarover?

Leuk! Deze vragen sluiten aan bij mijn huidige situatie en hoe ik de eerste stappen in een nieuwe manier van werken heb gezet op basis van mijn eigen waarden en verlangens, dus vanuit bezieling. En de vragen nodigen ook uit tot het verder nadenken hierover en de volgende stappen die ik wil zetten.

 

 

Categorieën
Column

Ik vind het op Vinted

Ik heb geen stylist nodig. Elk half jaar ga ik door mijn kledingkast heen om te kijken wat ik nodig heb voor het volgende seizoen. Voor de duidelijkheid: ik deel het jaar op in twee periodes, namelijk de herfst/winter periode en de lente/zomer periode. Voor mij is dat een logische verdeling qua kleding.

Eerst ga ik voelen wat ik wil uitstralen het volgende half jaar. Soms is dat een woord en soms is dat een bepaalde sfeer. Voor dit jaar was het thema prints en rood. Waarom? Geen idee, dat is gewoon een gevoel. In het kiesproces – wat ik later beschrijf – ging ik voornamelijk voor prints en veel verschillende tinten rood dus blijkbaar heb ik behoefte aan prints en rood.

Rood staat voor onder andere vuur, passie, motivatie, liefde … maar ook woede.

Misschien zegt het wel iets over mijn behoefte?

Laten we het voor nu niet te diep aanvliegen maar het is psychologisch wel uitermate interessant.

Als alleenstaande mama van een kleuter, is het leven wellicht iets te voorspelbaar en rustig?

Ik ga dus elk half jaar door mijn kast. Ik maak dan drie stapels: een stapel voor “verkopen”, een voor “weg gooien” en natuurlijk ook een stapel voor “houden”. Ik houd dus alles wat goed voelt en wat aansluit bij mijn gekozen uitstraling.

Door dit simpele systeem kan ik mijn kast een mooie update geven. Inmiddels past per seizoen al mijn kleding in één kast. Mijn kast is zo lekker overzichtelijk. Ik heb geen streven naar een minimalistische garderobe. Zo klinkt het wel maar dat is het dus niet. Bij mij is het vooral een dot Marie Kondo plus wat tips van een stylist die ik ooit heb ingehuurd.

Ik heb een prachtige houten kast met een art deco uitstraling. Hoe chique is dat?

Daarna ga ik op zoek naar leuke aanvullingen om de look compleet te maken. Ik vind het vaak op Vinted. Alleen al dat woordgrapje vind ik leuk. Ik vind het op Vinted. Ik vond het op Vinted. Hij/ zij vindt het op Vinted, etc …

Maar het klopt het wel. Ik vind prachtige items op Vinted. Zelfs met kaartjes er aan en nooit gedragen. Mijn laatste vondsten zijn jaren 80 sandalen in vrolijke kleuren, panter print sleehakken tie dye t-shirt met rood en wit, rode chique rok, zwierige koraal rode broek en twee mooie vestjes. Ik had natuurlijk eerst wat spullen verkocht waardoor ik van mezelf wat kleding “mocht” terug kopen. Mijn calvinistische inborst komt hier duidelijk om de hoek kijken.

Ik ben er dus klaar voor. Klaar voor de lente en zomer. Klaar om het rood lekker te laten shinen (geleerd van Instagram, daar laten ze alles shinen) en wellicht mijn onbewuste wens of behoefte ruimte te geven … Ben benieuwd wat de komende periode gaat brengen.

Categorieën
Bezieling

Artikel VvAA

Op 19 april publiceerde de VvAA een artikel over bezieling in de zorg aan de hand van mijn interviews met collega’s.

Hierbij de link naar het artikel.

Categorieën
Je bent natuurlijk ook

Vims en Voeden (en goedwerkende organen)

4/10/17

Rot dag.

Ik kom in de ochtend weer met mijn koffie boven en wil onze routine starten. Vervolgens zegt een – voor mij onbekende – verpleegkundige dat ze nu over zijn gegaan naar kunstvoeding omdat alle borstvoeding op is.

Ik heb al honderd keer gezegd dat ik een hele lade vol heb liggen en dat ze alleen maar moeten gillen als het nodig is.

Dat is dus nergens opgeslagen of door gegeven.

Die communicatie hier !

Echt verschrikkelijk. Dan mogen ze wel een mooi EPD hebben maar ze weten echt niet hoe ze dat moeten opslaan of ergens notitie van moeten maken. Of overdragen aan de juiste persoon …

Ik heb bij mijn ouders de vriezer dus gevuld met melk. Liters (of zo iets) om precies te zijn. Daar kan ze voorlopig dus echt mee vooruit. Ik kan haar sowieso nog 1.5 maand drinken geven, schat ik zo in.

Dit is overigens uitzonderlijk aangezien de melkaanmaak minder goed op gang komt bij een vroeggeboorte. Daar ben ik trots op natuurlijk. Doen die tieten van mij eindelijk waar ze voor gemaakt zijn zeg maar! Het zijn tenslotte gewoon 2 organen. In dit geval goed werkende organen. 😉

Een verpleegkundige gaat er achteraan en ze komt terug met het verhaal dat de melk- keuken onlangs een aparte afdeling is geworden en dus het personeel niet in het dossier kan en mag kijken.

Hierdoor weten ze dus niks. Ja, lekker handig.

Zeker bedacht door iemand achter een bureau en nul ervaring op de werkvloer.

Er is nu een officiële klacht van gemaakt en ze gaan een nieuwe procedure van maken.

Niet dat ik daar iets aan heb maar goed dat is natuurlijk niet interessant voor hen.

De verpleegkundige die het heeft stevig heeft opgepakt, legt ons de rest van de dag in de watten en geeft extra aandacht. Dat helpt. We mogen zelfs extra buidelen.

Tijdens het buidelen mag ik niet in slaap vallen van Minoes (wat ik veel doe door de constante zware vermoeidheid) en gaat dan met haar billetjes bewegen. Alsof ze zegt: “Mama, erbij blijven!”

Ik lach er om.

De echo van het hoofdje is goed. Optiflow is nu op 1.5 liter en dat gaat stabiel.

Dus uiteindelijk wel een goede dag geworden.

Categorieën
Je bent natuurlijk ook

08-10-17

Elke dag liggen we in ons hoekje in het ziekenhuisbed. Gordijn dicht. Onder een deken. In onze bubbel.

Ik wil hier nooit meer weg. Het is zo’n veilige plek, dit hoekje.

Buidelen is verslavend. Mijn kindje is verslavend. Wel op een goede manier.

09-10-17

Via de verpleegkundige krijg ik te horen dat ze willen afbouwen met de optiflow.

Blijkbaar ademt ze stabiel en goed. Ik laat het even bezinken want elke positieve stap is ook spannend.

Ik ben wel trots op haar.

10-10-17

Ik kom rustig met mijn dagelijks kop koffie naar boven en word gelijk lastig gevallen met een heel verhaal van de verpleegkundige dat Minoes veel dipjes heeft gehad. Als ik door vraag, blijkt dat ze zonder mijn toestemming zijn gaan afbouwen qua ondersteuning in de ademhaling.

Dus gedurende de nacht heeft iemand besloten dat het wel kan.

Ik tref een onrustige minoes die zachtjes huilt en pas rustig wordt als ik mijn hand op haar hoofdje leg en diep contact maak met haar.

Tegen de verpleging zeg ik dat er voortaan geen enkele stap gemaakt wordt in afbouwen zonder mijn expliciete toestemming van mij. IK zeg dit niet netjes en ik ben verbaasd over mezelf.

Ik ben gelijk de bitch van de afdeling geloof ik.

Er is sowieso veel onrust op de afdeling. Een fusie is gaande van twee regionale ziekenhuizen én er wordt een nieuw EPD in het ziekenhuis geïmplementeerd.

Ik zie veel groepjes op de afdeling, veel gesmoes en indirect kritiek op het ziekenhuis-beleid wat ik dan tussendoor te horen krijg. Ik kan me voorstellen dat dit geen fijne werksfeer geeft maar wat heb ik daar mee te maken?

Niet fijn om als moeder van een patiënt te ervaren. En zeker niet prettig om te voelen. Ik heb vandaag zeker een half uur moeten liggen wachten voordat ze me gingen helpen met het verplaatsen van Minoes naar de couveuse. Mijn blaas barstte bijna uit elkaar. Geen lekker gevoel met een pijnlijk litteken.

Categorieën
Portret

Portret 24: Julie Crousen, osteopaat

 

Julie CrousenJulie Crousen (33 jaar)

Functie: osteopaat

Werkplek: praktijkhouder te Eijsden

Wat versta je onder bezieling?

Voor mij is bezieling dat ik volledig geconcentreerd en gefocust mijn werk kan doen. Ik kan nadenken over wat ik doe, maar ook voelen naar wat voor degene die op mijn behandeltafel ligt nodig is. Soms voelt werken als een meditatie. In stilte ben ik alleen maar bezig met ondersteuning bieden en het lichaam bijsturen waar nodig. De bezieling zit ook in de passie, gedrevenheid en het enthousiasme dat ik voor mijn werk voel.

Nu

Wat is momenteel zwaar voor jou?

Het combineren van mijn werk en het runnen van een gezin met jonge kinderen ervaar ik soms als zwaar. Graag zou ik naast mijn werkuren nog veel studeren, lezen en ideeën voor mijn praktijk uitwerken, maar ik vind het ook belangrijk om er voor mijn kinderen te zijn.

Verleden

Wat heeft jou laten groeien in het verleden?

Support van mensen om mij heen. Mensen die in je geloven en dit ook uitspreken.

Toekomst

Waar droom je van?

Ik droom van het schrijven van een boek over de manier waarop ik werk. De boeiende grondslagen en theorieën achter dat werk verdienen het om gedeeld te worden op een toegankelijke wijze. In mijn droom heeft dat boek dan natuurlijk ook een impact op de huidige zorg.

Advies

Zet jezelf en jouw waarde meer in het licht.

Dankjewel voor dit mooie advies. Dit is precies iets waar ik mee bezig ben, maar waar ik ook nog mee worstel.

Hoe ervaar je deze vragen? En wat hebben ze met je gedaan? Wil je iets delen daarover?

Ik vond het leuk om deze vragen te beantwoorden. Ze laten me nadenken en even stil staan bij dingen die in mijn hoofd omgaan.

Categorieën
Portret

Portret 23: Lucy van Werkhoven, arts

Lucy van Werkhoven

Lucy van Werkhoven (26 jaar)

Functie: Arts in opleiding tot radiotherapeut oncoloog & Arts onderzoeker

Werkplek: Erasmus MC, Rotterdam

Wat versta je onder bezieling?

Onder bezieling versta ik passie. Ik probeer te werken vanuit passie en dit ook als kompas te gebruiken. Als ik ergens weinig bij voel, heb ik dan nog de passie die ik vind dat nodig is, om het werk wat ik doe uit te voeren? En mocht die passie er (tijdelijk) niet zijn, waar kan dit dan aan liggen?

Nu

Heb je voldoende creatieve uiting in je leven?

Mijn ervaring is dat binnen de geneeskunde de meeste dingen protocollair zijn en er in de dagelijkse praktijk weinig ruimte is voor creativiteit. Toch merk ik dat ik enthousiast wordt van soms buiten de lijntjes kleuren en nieuwe ideeën inbrengen. De meeste creatieve uiting vindt echter buiten kantooruren plaats; ik fotografeer graag om op deze manier dingen in een ander of spannender perspectief te plaatsen dan dat je in eerste instantie ziet. Daarnaast kan ik veel creativiteit kwijt in mijn instagram @dokter.lucy waar ik (hopelijk) op een luchtige en laagdrempelige manier kan laten zien hoe het leven van een jonge dokter er uit ziet, wat de mooie kanten van het dokters vak zijn maar ook waar ik tegen aan loop.

Verleden

Wat heeft jou laten groeien in het verleden?

Door fouten of verkeerde beslissingen, ben ik het meest gegroeid. Ook door verkeerde dingen prioriteit te geven, heb ik op sommige momenten mensen die mij heel dierbaar zijn in mijn ogen onvoldoende kunnen bijstaan. Aan het verleden kan ik niets meer veranderen maar het zijn wijze lessen geweest die ik nu elke dag meeneem en waarop ik mijn dagelijkse keuzes maak.

Toekomst

Waar droom je van?

Mijn droom is een arts te worden / te zijn waarbij patiënten zich op hun gemak voelen, hun gespannen schouders gedurende het gesprek laten zakken en vertrouwen hebben in mij en de behandeling. Daarnaast hoop ik dat preventie een grotere rol gaat spelen in de toekomst zodat patiënten überhaupt niet meer in mijn spreekkamer belanden en de vaak heftige en angstige behandeling niet door hoeven te maken.

Advies

Zet jezelf en jouw waarde in het licht.

Mooi advies. Ik merk dat ik als jonge dokter vaak onzeker kan zijn en kan twijfelen aan mijzelf. Dit advies zal ik zeker proberen op te volgen.

Hoe ervaar je deze vragen? En wat hebben ze met je gedaan? Wil je iets delen daarover?

Het zijn vragen waar ik wat langer en dieper over na moest denken, dat vind ik leuk en uitdagend. Vaak ga ik mee in de orde van de dag, maar deze vragen lieten me weer stil staan bij waarom ik doe wat ik doe. Dank voor dit interview.

 

 

Categorieën
Je bent natuurlijk ook

In euro’s uitbetalen aub

Dagboek van een alleenstaande moeder

Je bent natuurlijk ook alleenstaand …’

Als ik een euro krijg voor elke keer dat ik die opmerking krijg, zou ik genoeg verdienen om een sabbatical te nemen. Vooral getrouwde mensen zeggen het. Op de een of andere manier valt het hen sneller op dat ik geen partner heb. Zij hebben eerder de neiging om er iets over te moeten zeggen.

Niemand zegt ‘Je bent natuurlijk ook getrouwd ?

Waarom eigenlijk niet?

Hoe geëmancipeerd is Nederland?

Is getrouwd zijn het hoogste goed of beter gezegd de norm?

Laten we eerlijk zijn: zo makkelijk is het niet: als alleenstaande vrouw ben ik voor veel mensen niet af.

Hoezo, niet af?

Nou, als je geen relatie hebt, dan doe je eigenlijk iets niet goed. Ik doe dus iets niet goed, nu ik zelf voor het alleenstaande moederschap ben gegaan. Wat mist er aan mij? De meningen om mij heen staan soms haaks op elkaar.

Je bent te weinig assertief, je hebt het niet door als iemand je leuk vindt, je sociale leven schiet tekort en je bent niet kritisch genoeg.

of:

Je bent te weinig assertief, je gaat er te snel op in als iemand je leuk vindt, je hebt een te rijk sociaal leven en je bent veel te kritisch.

Kortom: ik ben veel te kritisch, maar verder: begrijp jij het nog?

Ik niet. Hoe dan ook: ik voldoe niet want ik heb geen man. Vaak is het: ‘Je bent echt een leuke vrouw hoor, maar er zijn verbeterpunten’.

Met als gevolg dat ik me nooit genoeg voel.

Ik heb veel geld in date-coaching geïnvesteerd. Ook van dat bedrag zou ik een mega-vakantie kunnen betalen. Veel geld inderdaad, maar ik heb er wel veel van geleerd.

Zoals: 1. mensen kijken met hun eigen bril naar hoe een relatie van een ander eruit moet zien en waar je als partner aan zou moeten voldoen. Dat dit niet altijd gezond is, zeggen ze er niet bij.

Zoals: 2. Ik genoeg ben en ieder ander ook.

Met het daten is het trouwens afgelopen nu ik deze weg ben ingeslagen. Heerlijk dat ik me niet meer hoef aan te passen. Je zult het inmiddels wel begrepen hebben: dit boek gaat over alleenstaand zijn en toch een kind krijgen.

Ik heb inmiddels een dochter en ze heet Minoes.

Categorieën
Portret

Portret 22: Anne Strik, Arts

anne strik

Naam: Anne Strik ( 34 jaar)

Functie: AIOS MDL

Werkplek: Amsterdam UMC/Spaarne Gasthuis

Wat betekent bezieling voor jou als hulpverlener?

Bezieling is voor mij de innerlijke drive, passie die ervoor zorgt dat je wat je ook doet vol overgave wil doen. In mijn werk uit zich dat in altijd het beste willen voor de patiënt en alle besluiten op individueel niveau maken per patiënt. 

Nu

Hoe voelt je lichaam vandaag aan?

Vanmorgen toen ik opstond wat vermoeid door de gebroken nacht na aantal keren wakker worden van mijn dochter maar op dit moment voel ik mij ontspannen. 

Verleden

Welke hulp heb jij ontvangen in het verleden? En hoe was het om dat te ontvangen?

Ik heb weleens hulp van een psycholoog en van een (spiritueel) coach ontvangen. Ik vond het in eerste instantie moeilijk om hulp te vragen, maar ben heel blij dat ik deze heb mogen ontvangen. 

Toekomst

Wat wil je meer naar je toe trekken in de toekomst?

Innerlijke rust en tevredenheid zodat ik wat sneller tevreden ben met wat ik (al) heb bereikt. Tevens wil ik meer het leven vieren; de grote en de kleine mijlpalen. 

Advies

Vertrouw op je eigen wijsheid.

Ik vertrouw in mijn privéleven heel erg op mijn gevoel; mijn intuïtie. In mijn werk merk ik dat mijn onderbuikgevoel juist is, alleen is dat soms niet goed te bewijzen en dat is heel lastig in de geneeskunde. Toch probeer ik mijn gevoel te volgen en vind ik dat steeds minder spannend.

Hoe ervaar je deze vragen? En wat hebben ze met je gedaan? Wil je iets delen daarover?

Mooie vragen die je stil laten staan bij hoe je je op dit moment voelt en wat je in de nabije toekomst wil. 

 

Categorieën
blog

Overdenkingen (deel 2) over jezelf toestemming verlenen

Jezelf toestemming verlenen

Het lijkt soms wel een wedstrijd: wie doet het meeste aan self-care? Of gewoon in Nederlands: zelfzorg. 

Het lijkt wel een wedstrijd. Het lijkt wel een het enige antwoord op het volhouden in de zorg. Dat is het niet. Ik noem even wat voorbeelden:

Yoga in mooie pakjes en in warme ruimtes. Vooral in gekke houdingen.

Uren het bos in omdat het gezond is.

Dure retraites met superfoods en een hoop gevlieg.

Eindeloze opstellingen om oude stukken te helen en jezelf ontdoen van zware ballast.

Wekelijks Podcasts aftikken om zo wijs mogelijk over te komen in gesprekken.

We hebben het er maar druk mee.

Ik doe er ook aan mee hoor. Soms wel, maar ik zie ook dat al die zelfzorg ook de pan uit rijst. Realiseer je wel dat het tijd en geld kost?  En, daarbij kunnen al die verschillende externe middelen ook ruis geven in je balans. Al die leerdoelen, intense reflectie en nieuwe ervaringen kosten bakken met energie om te verwerken met als gevolg dat we zelf-ontwikkelings-moe zijn. Of burn out raken van al die zelfontwikkeling.

Onze innerlijke balans is er namelijk echt wel. Alleen vertrouwen we er alleen steeds minder op. Dat is jammer.

Ik stel voor dat we met zijn allen gaan oefenen op gewoon stil zitten. Ik leg het even voor je uit: ga dagelijks eens lekker op de bank zitten, zonder muziek, zonder podcasts, zonder mooi pak, op kamertemperatuur en zonder telefoon. Start met vijf minuten en bouw wekelijks een paar minuten uit.

Zo leer je alleen met jezelf te zijn. Gewoon in je uppie, vertrouwend op jezelf, bouwend aan jezelf en op je eigen kracht. Kijk maar eens wat er gebeurt na een paar weken.

Wedden dat er na een tijdje iets moois in je gaande is? 

Je mag je zelf toestemming geven om niet in die trend mee te gaan en een andere manier vinden om het vol te houden in de zorg.

Ik geef je bij deze mijn toestemming om:

  •  het werk soms niet leuk te vinden en dat te uiten. Je hoeft dat ongenoegen dus niet te fixen.
  •  om je te distantiëren van je aangenomen identiteit als zorgverlener. Je mag gewoon zeggen “ik werk als zorgverlener” in plaats van “ik ben zorgverlener”. Je bent namelijk zo veel meer dan dat.
  • om jezelf te verbreden en ontwikkelen naast je werk als zorgverlener. Doe eens gek en ga een creatieve hobby starten en leer een andere kant van jezelf kennen.
  • om ontspanning te voelen tijdens je werk. Het lijkt wel alsof je alleen thuis mag ontspannen en op je werk heb je het vooral druk en zwaar.  We mogen dat echt anders gaan zien.

Waarin mag jij jezelf meer toestemming verlenen? Ik lees het graag.