Categorie: blog

Anneke Naaijkens-Doek (40)

Functie: Muziektherapeute

Werkplek: Più Mosso Muziek, eigen praktijk voor muziektherapie

Wat betekent bezieling voor jou als hulpverlener?

Bezieling betekent voor mij dat ik me op mensniveau kan verbinden aan degene met wie ik werk. Ik vind de zoektocht naar professionele nabijheid in plaats van professionele afstand daarin een mooi hulpmiddel. Als ik het heb over degenen met wie ik werk, dan bedoel ik daarmee zowel cliënten, als collega’s, als opdrachtgevers. Door samen te werken en op zoek te gaan naar wat onze gezamenlijke wensen of belangen zijn en ons daarmee te verbinden komen we denk ik verder dan alleen. Eén van de gedachten die daar voor mij bij hoort, is werken binnen de regels, maar buiten de kaders. Soms werken regels in de zorg beperkend. Door samen hierover in gesprek te gaan en te kijken naar hoe je binnen dat wat moet, kunt zoeken naar dat wat nog meer mogelijk is, probeer ik de zorg die ik bied naar een hoger niveau te tillen.

Hoeveel waarde geef je jezelf als therapeut en als mens?

Ik vind mezelf nu wel leuk als therapeut en als mens. Vroeger kon ik ontzettend onzeker zijn, bijvoorbeeld over of ik wel goed genoeg was. Nu ben ik tevreden met mezelf. Dat vind ik van grote waarde. Mezelf in waarde uitdrukken vind ik lastiger. Ik doe mijn best om goed te leven, met oog voor mijn medemens. Tegelijkertijd weet ik dat ik daar ook blinde vlekken in heb.

Als therapeut merk ik dat ik door de jaren werkervaring die ik heb, steeds duidelijker weet wat ik belangrijk vind in het bieden van zorg. Ik durf daar ook meer op te varen, zowel richting samenwerkingspartners, als richting cliënten. Doordat ik weet waar ik goed in ben en ook waar ik niet goed in ben, kan ik vooraf beter aangeven wat ik wel of niet kan en wil betekenen voor mensen. Dat maakt het werken voor zowel mezelf als mijn cliënten denk ik prettig.

Welke gebeurtenis heeft jou diepgaand veranderd en in welk opzicht?

Er is niet een enkele gebeurtenis die me diepgaand heeft veranderd, maar wel een opleiding. Een paar jaar geleden heb ik een tweejarige opleiding gedaan tot clown bij de School voor Clown en Bewustzijn. Deze opleiding heeft me zowel als mens als als therapeut enorm veranderd. In de opleiding werden patronen (ik moet het goed doen, ik moet de controle houden) intens blootgelegd en werd ik uitgedaagd om hiermee te gaan spelen. Ik startte de opleiding vanuit de gedachte dat ik ook als (contact)clown zou willen werken, maar wat ik met name geleerd heb, is hoe in contact te komen en te blijven met mezelf. Het leuke is dat zelfs mijn muziek maken is veranderd sinds de opleiding. Ik durf ook hierin de controle los te laten, waardoor ik nog meer kan horen waar mijn cliënt is in zijn proces en hierop af kan stemmen. Een stukje oordeel ten opzichte van mezelf, maar ook ten opzichte van ‘de wereld’ is ontzettend verminderd.

Waar mag je meer in investeren? Wat kan je met geld/kracht/liefde/aandacht meer laten groeien?

Ik mag meer investeren in hetgeen wat vanzelfsprekend lijkt, zoals de liefde van mijn gezin. Soms ben ik geneigd te hard te werken (ook uit onzekerheid of het ‘allemaal wel goed komt’). Dat gaat dan ten koste van samen zijn met de mensen die het dichtst bij me zijn. Een stuk rust in mezelf mag daarmee ook groeien, want dan heb ik ook meer ruimte voor dit stuk.

Daarnaast blijf ik een ambitieus mens en daar geniet ik óók van. Dus ik hoop dat de bekendheid van wat muziektherapie voor mensen kan betekenen met name in het medisch werkveld (voor psychische zorg voor kankerpatiënten of voor prematuur geboren baby’s) de komende jaren blijft groeien. Dus daar zal ik ook zeker aandacht aan besteden, bijvoorbeeld door hierover te bloggen.

Advies

Accepteer de geboden hulp en ontvang het met dankbaarheid.

Dat is een passende spreuk voor me, met name nu in de tweede lockdown waarin mijn kinderen thuisonderwijs volgen. Ik merk dat het me makkelijker afgaat om een ander te helpen, dan dat ik zelf hulp vraag of geboden hulp aanneem. Ik moet dan voor mijn gevoel toch even een drempel over, schaam me er misschien wel een beetje voor dat ik ook af en toe wel een helpende hand kan gebruiken. Het woord dankbaarheid zet me aan het denken; hoe ontvang je met dankbaarheid? Ik voel me dankbaar voor het leven wat ik leid en voor de mensen die ik om me heen heb. Betekent dit dan ook dat ik hulp in dankbaarheid ontvang? Dat weet ik eigenlijk niet meteen zo goed.

Hoe ervaar je deze vragen? En wat hebben ze met je gedaan? Wil je iets delen daarover?

Ik vond het leuk om bij de vragen stil te staan. Ze gaven me een rustpunt in deze dag, waarin ik met mijn energie in eerste instantie vooral naar buiten gericht was, maar nu ook weer wat meer naar binnen gericht ben. Het advies heb ik echt even op me in laten werken. Het zou me echt iets kunnen bieden als ik me soms wat kwetsbaarder op durf te stellen en makkelijker hulp van anderen aanneem.

Albert van de Maat (32 jaar)

Fysiotherapeut bij FysioNu.

Ontwerper huisstijl en de set kaarten van De Bezielde Hulpverlener

Wat betekent bezieling voor jou als hulpverlener?

Persoonlijk betekent bezieling voor mij de diepere laag in het leven. Ik vind die door mij te verdiepen in diverse vakgebieden die buiten mijn werkveld liggen (natuurkunde, biologie, psychologie, astrofysica en religie). Hierdoor probeer ik de diepere en grotere vragen van het leven te beantwoorden. Bezieling betekent eveneens voor mij dat ik me bewuster wordt van mijzelf en de mensen om mij heen. Dat maakt dat ik in mijn werk dichter bij mijzelf kan blijven en tegelijkertijd voor mijn patiënten meer aandacht kan hebben.

Wat gaat er nu moeiteloos bij jou?

Het combineren van werk, gezin en persoonlijke verdieping

Wat heeft jou laten groeien in het verleden?

Een confrontatie met mijn eigen patronen en gedrag waardoor ik mijzelf veel beter heb leren kennen en waarmee ik heel specifiek belangrijke persoonlijke veranderingen heb kunnen maken.

Waar wil je op terug kijken als je met pensioen bent?

Een goede balans tussen passie, gedrevenheid (voor werk en hobby’s) en aandacht voor de belangrijke mensen in mijn leven.

Advies

Wees bereid om … (vul zelf maar in)

Jezelf te confronteren met je grootste angsten en durf de conclusies die je over jezelf, de mensen om je heen en het leven heb getrokken te wijzigen.

Hoe ervaar je deze vragen? En wat hebben ze met je gedaan? Wil je iets delen daarover?

Ik vind de vragen divers en breed. Tegelijkertijd zijn ze direct, open en prikkelend. Mijn ervaring is dat ik de zelfde vragen keer op keer anders beantwoord. Kortom, ze blijven een slijpsteen en bron van nadenken.

Marieke Smit (53 jaar)

Begeleider verstandelijk beperkte mensen ’s HeerenLoo te Noordwijk

Wat betekent bezieling voor jou als hulpverlener?

Het is mijn uitdaging mijn bewoners een zo gewoon mogelijk leven te bieden met hun eigen keuzes en eigen regie.

Heb je nu voldoende creatieve uiting in je leven? 

Ik ben altijd creatief geweest. In denken en doen. Momenteel schrijven, sieraden maken van epoxy hars en knutselen met mijn bewoners.

Wie heeft/ hebben jou in het verleden een boost gegeven in je zelfwaarde en vertrouwen?

Mijn man. Die gaat ervan uit dat ik alles kan.

Wat moet je loslaten voor meer geluk in de toekomst?

Antwoord: Mijn verleden. Druk bezig nu met verwerken en een plaatsje geven zodat er plek komt voor nieuwe mooie momenten.

Advies: Als je het niet zeker weet, dan is dat ook een goede status van zijn.

Ga uit van jouw eigen krachten en grenzen. Niet die van een ander, dan kom je altijd bedrogen uit.

Hoe ervaar je deze vragen? En wat hebben ze met je gedaan? Wil je iets delen daarover?

Eigenlijk niets bijzonders.

Prof. Dr. Alexander van Akkooi (41 jaar) 

Functie: Chair of Melanoma and Surgical Oncology bij Melanoma Institute Australia, University of Sydney & Royal Prince Alfred Hospital.

Wat betekent bezieling voor jou als hulpverlener?

Bezieling betekent voor mij bevlogenheid en toewijding. Dat wil zeggen dat je passie hebt voor je vak. Als hulpverlener is dat voor mij dat je er alles aan doet om er te zijn voor je patiënten. Dat is best breed; zorgen dat je extra tijd maakt om extra patiënten te zien ondanks dat je spreekuur vol is, omdat mensen anders te lang moeten wachten op een eerste consult, de tijd nemen voor een consult, technisch goed operaties uitvoeren, wetenschappelijke studies opzetten en uitvoeren, zodat je patiënten de meest nieuwe behandelingen kan aanbieden.

Hoe is je energie vandaag?

Okay, door de COVID-19 situatie is het werk minder leuk geworden gedurende het laatste jaar. Mogelijkheden voor contacten met patiënten en collegae is een stuk minder geworden en daar haal ik normaliter veel energie uit.

Waarom ben je hulpverlener geworden?

Mijn favoriete tante kreeg te maken met uitgezaaide borstkanker toen ik kind was. Zij werd toen behandeld met chemotherapie en bestralingen, waardoor ze onder andere kaal werd. Dat heeft veel indruk op mij gemaakt, ik was er een beetje bang van, dat zij zo veranderde door de kanker (behandelingen) en tegelijkertijd fascineerde het mij ook, hoe het kon dat DNA en cellen zo’n ziekte veroorzaakte. Ik wist toen dat ik arts wilde worden om mensen met kanker te helpen.

Waar wil je op terug kijken als je met pensioen bent?

Dat ik zo veel mogelijk mensen naar tevredenheid heb mogen helpen en dat ik eraan heb bijgedragen dat de zorg voor kanker (vooral melanoom en merkel cel carcinoom) patiënten is verbeterd door het wetenschappelijk onderzoek waaraan ik heb gewerkt.

Advies: Houd Moed.

Absoluut! Zowel COVID-19 zal de wereld uit gaan, als dat we ieder jaar zorgen dat kanker beter behandeld kan worden. Uiteindelijk zal ook kanker een chronische ziekte worden.

Hoe ervaar je deze vragen? En wat hebben ze met je gedaan? Wil je iets delen daarover?

Het zijn goede vragen, waar je even goed over moet nadenken.

Het voelt als een soort intervisie en zelf reflectie, waarbij je even voelt waar je mee bezig bent en of je je attitude nog kunt veranderen dan wel verbeteren naar de toekomst.

Yvonne Lankhaar (33 jaar)

Functie: Psycholoog in eigen praktijk ‘Yvonne Lankhaar praktijk voor therapie en coaching’

Wat betekent bezieling voor jou als hulpverlener?

Bezieling in het vak als hulpverlener betekent voor mij vanuit mijn tenen er voor de ander willen zijn. Doordat ik naast psycholoog ook ervaringsdeskundige ben op het gebied van chronische pijnklachten hecht ik ontzettend veel waarde aan het écht zien van de ander en er voor de ander zijn. Het komt teveel voor dat klachten en dus ook cliënten over één kam geschoren worden. Mensen herkennen zich dan niet in de behandeling waardoor ze er ook niets mee kunnen. Waardoor ze zich vaak niet eens bloot durven te geven. Want wanneer je het gevoel hebt dat de ander je niet begrijpt houd je toch vaak een bepaalde afstand om jezelf te beschermen, om zo te voorkomen dat je gekwetst wordt. Vanuit een échte verbinding met de ander houd ik een spiegel voor en laat ik mijn cliënten op een andere manier naar zichzelf en hun omgeving kijken. Vanuit veiligheid met een kritische bril kijkend naar wat anders kan.

Wat gaat er nu moeiteloos bij jou?

Wat moeiteloos gaat bij mij is mijn oprechte interesse in de ander. Het kost me geen enkele moeite om te bedenken wat ik wil weten van de ander of welke vraag ik wil stellen. Bij een intakegesprek moet ik echt op de tijd letten, gooi er een muntje in en ik ben zo nieuwsgierig naar alles wat er gespeeld heeft in een mensenleven dat ik kan blijven gaan. In mijn hoofd worden razendsnel linkjes gelegd waardoor bepaald gedrag in het heden soms al deels te verklaren is. Ik voel me een soort detective die informatie verzameld en probeert te duiden. Een intakegesprek vind ik een ontzettend leuk onderdeel van de behandeling. Maar ook later in de behandeling en overigens ook buiten mijn werk om, is oprechte interesse iets wat moeiteloos gaat bij mij. Het geeft me veel energie om de ander op zo’n, voor mij, makkelijke manier ‘te zien’.

Welke hulp heb jij ontvangen in het verleden? En, hoe was dat om te ontvangen?

Op een aantal cruciale momenten in mijn leven heb ik belangrijke hulp mogen ontvangen. Eén daarvan was toen ik 16 jaar was. Ik ging toen door een ontzettend moeilijke periode heen. Ik kreeg in die periode hulp van een psycholoog die al snel aangaf dat ik haar altijd mocht bellen. Het is weleens voorgekomen dat ik haar ’s avonds laat belde en zoals ze gezegd had was dat geen enkel probleem. Dat is altijd een voorbeeld voor me geweest en dat draag ik nu ook uit in mijn praktijk naar mijn cliënten. Er wordt nooit misbruik van gemaakt en ik weet hoe het voelt dat er altijd iemand voor je is wanneer het nodig is. De echt kritieke momenten dat iemand een beroep op je doet staan vaak bol van de kwetsbaarheid, dat je er dan mag zijn voor iemand dat is zo kostbaar. De manier waarop ik mijn hulp kreeg heeft mij gevormd tot de hulpverlener die ik ben. Ik weet uit mijn ervaring als cliënt dat iemand je leven kan veranderen en ik weet inmiddels uit mijn ervaring als behandelaar dat je die rol kunt vervullen. Mooier werk dan dit kan ik mij niet voorstellen.

Welk gevoel wil je meer ervaren in je werk?

Ik zou nog wat meer tevredenheid willen ervaren. Mijn lat ligt hoog en ik vind het fijn als mensen tevreden zijn met de behandeling. Dat wil niet zeggen dat ik een pleaser ben in mijn behandelingen, verre van dat. Maar ik kan delen van behandelgesprekken nog weleens afspelen in mijn hoofd en dan ineens bedenken dat ik daar een super duidelijk voorbeeld van had gehad of juist een kritische vraag had willen stellen op dat moment.
Als ik dan kijk naar de kern waar het wat mij betreft om gaat, van mens tot mens een connectie maken waarin de ander durft te zijn, durft te voelen en durft te veranderen, dan gaat het niet om het perfecte voorbeeld, of de perfecte vraag. Dan bestaat perfectie niet. Dan bestaat alleen het proces, waarin je de ander mag begeleiden naar een punt waarop de cliënt zelf verder kan of bij jou uitgeleerd is. Zo simpel is het, maar zo simpel is dan toch ook weer niet altijd. We blijven leren.

Advies

Kom nu in beweging.

Kijk vaker naar de kern en het grote geheel van een behandeling in plaats van naar een specifiek gesprek of zelfs een deel van een gesprek. Perfectie bestaat niet. En als perfectie bestaat dan is het niet in woorden te vatten maar dan is het ‘er zijn voor de ander’.

Hoe ervaar je deze vragen? En wat hebben ze met je gedaan? Wil je iets delen daarover?

De vragen zorgen ervoor dat ik nadenk over wat het voor mij betekent om hulpverlener te zijn. Wat de kern is. Dat ik nadenk over de essentie van hulpverlenen als werkwoord. Waarom ben ik hulpverlener, wat kan en wil ik in die rol voor een ander betekenen? Wat voor een hulpverlener ben ik en wie wil ik zijn in die rol?

Deze vragen beantwoorden maakt dat ik ontzettend blij word van mijn vak. Hoeveel verschil je kunt maken in een moeilijke en zware tijd van een medemens. Dan kun je alleen maar dankbaar zijn dat je die rol mag vervullen. En dan gaat het voor mij dus op de eerste plaats altijd om het contact, zorgen dat de ander zich gezien en gehoord en veilig voelt.