Categorieën
Artikel VvAA
Op 19 april publiceerde de VvAA een artikel over bezieling in de zorg aan de hand van mijn interviews met collega’s.
Hierbij de link naar het artikel.
Categorie: Bezieling
Categorieën
Over keuzes en heroverwegingen
Zodra je een keuze hebt gemaakt voor een studie dan weet je “ik word … “. Zo praatte ik vaak voor aanvang van mijn studie en tijdens het studeren.
“Ik word fysiotherapeut. ”
Na het afstuderen zei ik “ik ben fysiotherapeut”.
Nu zeg ik “ik ben werkzaam als fysiotherapeut”. Dat is een groot verschil. Lees het nog maar eens.
Ik identificeer mezelf niet als alléén fysiotherapeut. Ik heb meer rollen in mijn leven in te vullen: mens, dochter, zus, schoonzus, tante, moeder, vriendin, collega, docent yoga / dans en buurvrouw. Misschien vergeet ik er een paar.
Misschien durf ik bijna wel te zeggen dat ik een ambiërend tekstschrijver ben want schrijven vind ik erg leuk en geeft mij energie.
Door bewust te zeggen dat ik werkzaam ben als fysiotherapeut is er ruimte voor meer en houd ik niet vast aan iets eenzijdigs. Dat geeft lucht en ruimte. Ik ben niet mijn beroep.
Waarom zeg ik dat tegenwoordig anders?
Het maakt in ieder geval nieuwe verbindingen aan in mijn hersenen en dat is verfrissend en verjongend. Dat laatste weet ik niet zeker maar ik denk het wel. 😉
Verder voel ik ook dat ik meer wil zijn dan alleen fysio en niet altijd aan wil staan in die rol. Ik hoef niet meer op elk feestje advies te geven over sportblessures. Dat deed ik eerder wel. Nu hoeft dat niet meer. Ik heb het liever over wereldzaken en de zin van het leven zeg maar.
Ook zie ik mezelf als “Eveline” en met andere talenten zoals creativiteit, empathie, schrijven en humor. Die mogen allemaal naar voren komen.
Wel is je beroep als identiteit veilig.
Ja veiligheid en duidelijkheid is fijn. Identificeren met je beroep als persoon is duidelijk, helder en overzichtelijk. Iedereen heeft voor ogen wie je bent en wat je doet.
Maar is dat de bedoeling van het leven? Altijd maar veiligheid, duidelijkheid en helderheid?
Ik denk het niet. Juist door bepaalde rollen, bijbehorende gewoontes en overtuigen los te laten, ontstaat er een nieuwe koers in je leven. En dat is spannend en verre van concreet. Eerder een nieuw blanco canvas.
Welke vastgeroeste rol laat jij los?
Je hoeft niet gelovig te zijn om met bezieling te zijn. Juist niet.
Bezield aan het werk zijn of met bezieling leven staat voor het leven van je kernwaarden, je normen en je persoonlijke doelen. Niets minder dan dat. Deze website gaat niet over geloof in de zin van het aanbidden van een bepaalde religie. Als ik praat over bezieling dan gaat het over je motivatie, je drive, jouw waarom.
Je mag daar op bezinnen.
Neemt niet weg dat een geloof zeer inspirerend kan werken. Ik ben zelf atheïstisch opgevoed en in de loop van tijd heb ik geproefd aan allerlei soorten religies en stromingen. Hierdoor heb ik veel bijzondere dingen geleerd en gelezen.
De onderstaande tekst blijft mij inspireren.
Gebed van Fransciscus van Assisi
“Lord, make me an instrument of Thy Peace;
Where there is hatred, let me sow love;
Where there is injury, pardon;
Where there is doubt, faith;
Where there is despair, hope;
Where there is darkness, light;
Where there is sadness, joy.
Oh Divine Master,
Grant that I may not so much seek
To be consoled as to console;
To be understood, as to understand;
To be loved, as to love;
For it is in giving that we receive,
It is in pardoning that we are pardoned,
It is in dying that we are born into eternal life.”
Zangeres Snatam Kaur heeft de tekst verwerkt in een muziekstuk. Zij is Sikh. In de video zie je een bijzondere vrouw terug komen: Sri Anandamayi. Noem haar een spiritueel leider, guru of yogi … maakt niet uit. Zo zie je maar weer dat verschillende bronnen elkaar inspireren en verrijken.
Ik word er blij van. Jij ook?
Je kent dat wel: je bent bezig met iets en je vergeet de tijd.
Tijd en plaats lijken te vervagen en de realiteit is er wel maar ondertussen lijk je ook wel ergens anders te zijn.
Het voelt makkelijk en lijkt niet op “bezig zijn” en “je schouders er onder zetten”.
Verre van dat.
Dat heet moeiteloosheid.
Dat betekent dat je goed bezig bent. Dat je op de juiste weg zit.
Onze Calvinistische inborst zegt misschien wel: alleen met hard werken kom je er pas. En met als gevolg dat je weer hard aan het werk gaat.
Maar misschien is moeiteloosheid wel de juiste weg. De weg van je ziel.
Mag je die wel van jezelf volgen ?
Wanneer voelde jij voor het laatst die moeiteloosheid?
Blijft een mooie …