Auteur: Eveline

Atilla Kaya (27 jaar)

Functie: Fysiotherapeut

Werkplek: Science For Rehab – Fysiotherapie

Wat betekent bezieling voor jou als hulpverlener?

Bezieling betekent voor mij het enthousiasme en de gedrevenheid die ik ervaar, wanneer ik merk dat een patiënt kan helpen met een klacht. Dit wordt in mijn ogen voornamelijk opgewekt door de waardering die ik ontvang van een patiënt zoals, “eindelijk een fysio die luistert en niet alleen oefeningetjes meegeeft” of “tof, hier heb ik iets aan ik ga het proberen en hou je op de hoogte via de app”. Het is niet per se dat ik alleen geënthousiasmeerd word van daadwerkelijk iets doen binnen mijn eigen kunnen als therapeut, maar ook het doorverwijzen naar andere professionals die de patiënt verder kunnen helpen en patiënten hierbij de eerlijkheid waarderen. Dit zorgt ook voor een extra gevoel van aanmoediging voor hetgeen dat ik doe.

Nu

Hoe staat het nu met je relativeringsvermogen?

Ik denk dat juist door mijn kritische houding, zowel tijdens het werk (tijdens een behandeling) maar ook de manier waarop ik mij durf uit te laten tegen de soms verouderde- en achterhaalde behandelwijzen binnen ons vakgebied, mijn relativeringsvermogen alleen maar toeneemt. Gelukkig is dit niet alleen mijn eigen relativeringsvermogen, maar juist dat van de patiënt wat telt. Want hoe leuk is het eigenlijk als patiënten in de oefenzaal elkaar kritisch aan de tand gaan voelen en de vraag stellen; “Waarom kreeg je deze klachten niet eerder als het aan jouw matras lag?”

Verleden

Wat was in het verleden in positieve zin belangrijk voor jou?

Stoppen met mijn baan in de techniek en fysiotherapie studeren. Ik ben namelijk ook afgestudeerd in de elektrotechniek. Ik heb de knoop doorgehakt en ben fysiotherapie gaan studeren, weer 5 dagen naar school was natuurlijk geen pretje, de rekeningen bleven komen en ik moest blijven werken. Ik herinner het als de dag van gister dat ik na een nachtdienst kon douchen, eten en moest verstrekken naar school. Het was een moeilijke tijd, maar achteraf gezien ben ik enorm blij dat ik deze transitie heb gemaakt.

Toekomst

Welke mensen/patiënten zou je meer willen helpen?

Studenten! Dat is ook waarom ik langzamerhand meer ben gaan focussen op studenten fysiotherapie, coaches en personal trainers. Ik ben van mening dat er nog veel nocebos, achterhaalde theorieën en zakkenvullers (“kom maar iedere maand langs voor een onderhoudsbehandeling”) onze geloofwaardigheid als zorgprofessional en ook de zorg “an sich” aan het schaden zijn. Het praten over mijn werk, mijn denkwijze en patiënten die klachten ervaren vind ik enorm leuk, leerzaam en het geeft me een ongekende drive. Hierdoor heb ik besloten om langzaam maar zeker de Science For Rehab Academy op te zetten, waarbij studenten écht worden opgeleid om mensen te helpen die een klacht ervaren in plaats van klachten aan te praten; “u kan rugpijn hebben omdat uw bilspieren niet goed activeren”.

Advies

Zoek deze keer de weg van de minste weerstand. Het zal je lichtheid geven.

Wel echt een passend advies voor mij vanuit iemand die mij van buitenaf ziet, denk ik. Ik kom regelmatig wel in discussie met collega’s die een andere zienswijze hebben, beddenfabrikanten die op het moment dat ik een nieuw bed wil aanschaffen aankomen met “dit is beter voor je rug, het zorgt echt voor pijnverlichting” etc. Het gekke is dat ik normaliter juist conflicten en discussies wil mijden. Alleen in het geval van fysiotherapie geeft het mij juist een drive, wanneer men zegt “het is tof hoe je genuanceerd tegen heilige huisjes aan trapt en de discussie op zoekt”. Ik denk juist omdat mensen dit ook waarderen, als je genuanceerd durft te vertellen dat sommige interventies niet werken en er betere alternatieven zijn.

Hoe ervaar je deze vragen? En wat hebben ze met je gedaan?

Wil je iets delen daarover?

Mooie vragen om even (lees: lang) bij stil te staan en even een spiegel voor jezelf te plaatsen. Het mooiste eraan is juist het advies, misschien is het soms wel beter om de weg van de minste weerstand te kiezen in andere aspecten van het leven, maar ik denk wel dat de weg van de meeste weerstand het beste werkt om een verandering toe te brengen aan de huidige cultuur binnen ons vak. Ik denk dan altijd; wees anti-fragiel, zoek de weerstand op, adapteer, reflecteer en zoek nog meer weerstand op, dan zal het geen wat voelt als veel weerstand over een jaren voelen als peanuts.

Petrouschka Swinkels (49 jaar)

Functie: GZ-psycholoog

Werkplek: eigen praktijk, PSYTREC psychotrauma expertise centrum

Wat betekent bezieling voor jou als hulpverlener?

Bezieling betekent voor mijzelf met alles wie ik ben het contact met een cliënt aangaan. Mezelf proberen te verplaatsen in het mens wat voor mij zit, om zodoende te begrijpen wat er speelt en te voelen waar de klachten hun oorsprong vinden. Om zo samen met een cliënt tot inzichten te komen, waardoor de keuze tot het inslaan van een andere weg bij een cliënt een mogelijkheid wordt.

Nu

Hoe staat het nu met je relativeringsvermogen?

Mijn relativeringsvermogen is stevig. Ik heb het nodig om me staande te houden in de vaak hele nare ervaringen die ik van cliënten te horen krijg, met name in de kliniek waar ik werk. Maar mijn relativeringsvermogen neemt in het contact met cliënten nooit de overhand, contact met het gevoel van mijn cliënten en met mijn eigen gevoel, blijft het kompas waarop ik vaar.

Verleden

Wat was in het verleden in positieve zin belangrijk voor jou?

Mijn eigen verleden bracht mij tot de keuze om de studie Psychologie te gaan doen. Een keuze waar ik tot op de dag van vandaag geen spijt van heb gekregen. Het werken met mensen, begrijpen wat mensen drijft, is een van de meeste bijzondere en intieme dingen die er in mijn ogen bestaat.

Toekomst

Waar wil je op terug kijken als je met pensioen bent?

Ik wil terugkijken op een werkzaam leven waarin ik het gevoel heb dat ik een positieve verandering teweeg heb kunnen brengen bij cliënten die ik heb gezien. Dat hoeft niet groots te zijn, soms is alleen al het aangaan van het contact, het er kunnen zijn voor iemand, voldoende.

 Advies

Je weet best wat je echt wilt.

Soms lijkt dat moeilijk, weten wat je echt wilt en kun je het gevoel hebben dat je geen idee hebt. Maar als je oprecht met echte aandacht en zonder oordeel naar je gevoel luistert, dan kom je er eigenlijk altijd uit, je gevoel zit altijd goed. Soms heeft het alleen wat tijd nodig.

Hoe ervaar je deze vragen? En wat hebben ze met je gedaan? Wil je iets delen daarover?

Toen ik de vragen voor het eerst doorlas, dacht ik, ‘Wat moet ik nou met deze vragen? Wat moeilijk, ik ga om nieuwe vragen.’ Mijn perfectionisme en mijn gevoel van het niet goed genoeg te zullen doen, namen even de overhand. Eenmaal me ertoe gezet, volgden de antwoorden als vanzelf. Een mooie leerervaring dus.

Elke van den Bosch (44 jaar)

Functie: kinderfysiotherapeut en begeleidster van het ToP programma (dit is een preventief behandelprogramma voor zeer vroeg geboren kinderen en hun ouders)

Werkplek: Praktijk voor kinderfysiotherapie regio Vleuten

Wat betekent bezieling voor jou als hulpverlener?

Als begeleidster van het ToP programma werk ik met baby’s en hun ouder(s). Als dingen niet lopen zoals verwacht, bijv. door een vroeggeboorte, dan brengt dat voor ouders vaak zorgen met zich mee. Soms zijn die zorgen zó groot, dat het moeilijk is voor ouders om te genieten van hun kind. Ik kijk graag mee met deze ouders. Door samen naar hun kind te kijken, zien ze wat hun kind nodig heeft om te ontspannen, om te slapen of om bijv. met iets te (leren) spelen. Als ouders weten wat hun kind wil of nodig heeft, dan kunnen ze hierbij aansluiten. Dat geeft ontspanning en vertrouwen. Ik geniet als ik steeds meer ontspanning en vertrouwen zie bij deze ouders en hun kind. Hoe ouder kinderen worden, hoe meer de ouders hun kind kunnen uitdagen om nieuwe dingen te leren. Ik help ouders om kleine stapjes in de ontwikkeling van hun kind te zien en om dingen die ze hun kind willen leren ook in kleine stapjes aan te bieden. Zo ontstaan er veel ‘geniet momenten’. Het is prachtig om te zien hoe kinderen groeien en ontwikkelen en wat dat met hun ouders doet. Dit geeft mij ontzettend veel voldoening.

Nu

Waar heb je nu zin in?

Dat is heel simpel. In een heerlijke kop koffie met een flinke laag opgeklopte melk. Lekker in een hoekje van de bank met een spannend boek.

Verleden

Wat heeft jou laten groeien in het verleden?

Ik ben een enorme doorzetter en ik wilde altijd alles goed doen. Ik legde de lat voor mijzelf heel hoog. Dat heeft me ver gebracht, maar het heeft me ook veel gekost. Een aantal jaar geleden wilde ik dingen veranderen. Dat heb ik niet alleen gedaan. Met gerichte hulp heb ik mijzelf beter leren kennen. Ik heb geleerd om meer vertrouwen te hebben in mijn eigen kunnen, om sneller tevreden te zijn en om me minder druk te maken om dingen. En het mooie is, ook dan gaan dingen nog steeds goed, maar ze kosten minder energie. En als er een keer iets misgaat, dan is dat helemaal niet erg. De begeleiding van een aantal jaar geleden heeft mij als persoon laten groeien.

Toekomst

Van wie ontvang je onvoorwaardelijke steun?

Van mijn man, mijn kinderen, mijn familie en van goede vriendschappen. Dat geeft een heel fijn gevoel.

Advies

Als je het niet zeker weet, dan is dat ook een goede status van zijn.

Jazeker! Het geeft rust om niet altijd alles maar te willen weten, of om je overal in te verdiepen. Sommige dingen laat ik ook heel bewust langs me heen gaan of van me afglijden. Zo hou ik energie over voor andere dingen.

Als het om werk gaat, dan ligt het een beetje anders, dan zou ik wel het liefst alles willen weten. Hoe meer ik weet, hoe leuker mijn vak is/wordt.

Maar ook hiervoor geldt: het niet weten, hoort er ook gewoon bij. Soms weten collega’s het wel of is het antwoord op te zoeken in boeken of op internet.

Hoe ervaar je deze vragen? En wat hebben ze met je gedaan? Wil je iets delen daarover?

Toen ik de vragen de 1^e keer zag, dacht ik: die vul ik zo gelijk wel even in. Maar eigenlijk vond ik het best lastig. Vooral om er woorden aan te geven.

Lo Keers (35 jaar)

Functie: IC verpleegkundige

Werkplek: Intensive Care Nij Smellinghe, Drachten

Wat betekent bezieling voor jou als hulpverlener?

De drive om voor een ander te mogen zorgen in zijn meest kwetsbare momenten. Het weg geven van een stukje van jezelf en soms gesloopt thuis komen, maar altijd met het gevoel dat wat jij doet er toe doet.

Welke emotie speelt nu de hoofdrol in je leven?

Dankbaarheid. Dankbaar voor mijn eigen leven, mijn werk en de mensen van wie ik hou, maar ook voor de richting die we met zijn allen op lijken te gaan nu richting het einde van de pandemie. Dankbaar voor alles en iedereen die daar aan bijgedragen heeft en dankbaar voor de dingen die nu en straks weer kunnen.

Wat was in het verleden in positieve zin belangrijk voor jou?

De realisatie dat ikzelf verantwoordelijk ben voor mijn eigen leven en mijn eigen geluk. Dat ik het geluk heb gezond te zijn, me kan ontwikkelen, en dat ik iedere dag opnieuw kan kiezen wat ik doe, wat ik voel (dit is nog wel eens een lastige), wat ik toe laat en hoe mijn pad er uit ziet. Daarnaast natuurlijk alle kansen om te groeien als verpleegkundige en alle mentoren die aan mijn ontwikkeling bijgedragen hebben.

Wat moet je loslaten voor meer geluk in de toekomst?

Het proberen te begrijpen van andermans motieven en de behoefte aan goedkeuring.

Advies

Wees bereid om … (vul zelf maar in)

Jezelf te laten zien, een stukje van jezelf te geven aan die ander. Je maakt zulke bijzondere momenten mee met patiënten, naasten, collega’s. Ervaar het en durf hierin je “authentic self” te laten zien. Doe de dingen op jouw manier, maar blijf altijd die gedreven professional die het welzijn van de patiënt voorop stelt.

Hoe ervaar je deze vragen? En wat hebben ze met je gedaan? Wil je iets delen daarover?

Ik vond het mooi om op zo’n positieve manier stil te staan bij mijn werk en motivatie. Het is een heftig jaar geweest, voor ons allemaal. Maar het was fijn om weer even na te denken over wat maakt dat ik nog elke dag met plezier naar het ziekenhuis ga. Dankjewel!