Auteur: Eveline
Categorieën
Vriendschap (gedicht)
Categorieën
Dubbelschap
Moederschap: het is me wat.
Iemand die ik ken, omschreef het ooit als verrukkelijk vermoeiend.
Eigenlijk is dat wel een juiste omschrijving. Enerzijds verrukt zijn over je kind en anderzijds gewoon kapot zijn. Het voelt voor mij vaker als een verrukkelijke vermoeiende marathon. Geen sprintje.
In mijn praktijk (ben werkzaam als fysiotherapeut red.) zie ik veel patiënten die door de huisarts zijn doorgestuurd met de boodschap dat ze meer voor zichzelf moeten kiezen en dat ik ze dat moet leren.
Ik vind dat wel makkelijker gezegd dan gedaan. Het zijn 9 van de 10 keer ook mannelijke huisartsen hoor. Die lullen wel makkelijker over dit soort zaken. Niet dat ze expres lullig doen maar mannen hebben gewoon het talent om maar met 1 ding tegelijkertijd bezig te zijn.
Wij vrouwen hebben liever 123 tabbladen open staan en een daarvan zijn de kinderen.
En elke kind heeft weer 11 sub tabbladen.
Vandaag sprak ik een moeder van drie kinderen en de huisarts had gezegd dat ze egoïstischer moest worden. Ze was daarvan geschrokken. Hoe moest ze dat dan doen?
Ik moest het haar maar leren en daarom wilde ze eerst niet komen. Ze vond het zo lullig voor haar kindjes. Wel zag ze in dat de balans weg was.
Moederschap is vaker een dubbelschap. Ik was ooit gewoon Eveline en nu ben ik moeder. Ik heb regelmatig heimwee naar die oude Eveline. Ze was een stuk flitsender, intelligenter en energieker.
Ik ben nog steeds die Eveline natuurlijk. Ik ben ik maar nu heb ik wallen onder mijn ogen. Die wallen staan niet voor een nachtje doorhalen. Eigenlijk zijn deze wallen mijn medailles voor het feit dat mijn kind het goed doet.
Ik praktiseer een dubbelschap: ik probeer een zo goed mogelijke moeder te zijn en trouw te blijven aan mezelf. Ik vind het vaak moeilijk en het voelt vaak als een niet effectieve sprint.
Buiten adem, ongecoördineerd en slungelig. Je snapt me wel.
De cadans is vaak weg met al die marathons en sprints. Ik probeer het in evenwicht te houden met Netflix, soms wat gezonde yoga, ochtend dutjes, gezeur bij vriendinnen en extra koffie op het werk.
Maar echt elegant zal het niet worden.
Het hoeft niet elegant te worden. Het leven is gewoon wat slordig, rommelig, imperfect en vermoeiend. Ik ben blij met elke goede nacht, elke privé momentje en mijn nog blonde haar wat mij een jeugdige en frisse uitstraling geeft.
Zo heb ik het ook uitgelegd aan de moeder van 3 kinderen. Ik heb haar gezegd dat we gaan oefenen op ontspanning en dat ik haar schouders ook los ga maken. Dat ze niet egoïstisch hoeft te worden. Dat we vooral samen gaan werken aan wat verlichting aan de dubbele taken van een moeder.
Dat het dubbelschap wat meer eenheid krijgt.
Categorieën
Welke kleur beken jij?
Mag je als hulpverlener met je kop boven het maaiveld staan? Hoe ervaar jij dat?
Het lijkt wel alsof we met zijn allen een bepaald gedrag of zelfde keuzes maken. Ik zelf had het lang geleden het idee dat ik als fysiotherapeut heel sportief moest zijn en altijd maar in trainingspak rond te lopen. Gelukkig heb ik al snel aan andere conclusie getrokken en mezelf niet in die categorie te zien.
Een joggingbroek draag ik graag maar niet om in te sporten. Liever draag ik hem met sloffen aan en een omslagdoek op de bank.
Ik ben selectief sportief. Yoga en dans doe ik het liefst. Zweten mag maar hoeft niet altijd.
Maakt mij dit een aparte fysiotherapeut? Ik hoop het niet.
Wellicht minder stereotype maar daar is dan alles mee gezegd.
Ik hoef niet altijd mee te lopen met het beeld van mijn beroepsgroep. Steeds meer neem ik de rol in van coachende therapeut waarin de kracht en wijsheid van de persoon die ik help naar voren wil laten komen. Hierdoor moet ik bewust soms niks doen of zeggen.
Dat gaat niet vanzelf maar het bevalt goed. Hiermee laat ik ook het beeld van alleen maar op de bank masseren ook los.
De invulling van mijn therapie geef ik steeds meer eigen kleur. Dat kost tijd. Daar gaat De Bezielde Hulpverlener ook over.
Hoe durf jij steeds meer eigen kleur te geven aan de invulling van jouw professie?
Categorieën
Fijne Sportkleding van JustStrong
Ben 
Ben je op zoek naar fijne sportkleding? Dan raad ik Juststrong aan.
Soepele stoffen en goed zittende kleding die ook ademt bij inspanning.
Ik kan er heerlijk in dansen!
Voor extra korting kan je de volgende code gebruiken: EVEBOS110
Meer weten? Lees dan verder op de website: https://juststrong.com
Categorieën
Portret 19: Nienke Stoop, Arts/ Acupuncturist
Nienke Stoop (46 jaar)
Functie: Arts Acupuncturist, Voorzitter Stichting de Geboortenis
Auteur van “Levenskracht, jouw eerste 1000 dagen in een nieuw licht”.
Werkplek: Zutphen Praktijk voor Integrale Gezondheid Lotus Coach&Consult
Wat betekent bezieling voor jou als hulpverlener?
Bezieling is belangrijk voor me. Als ik niet vanuit een verbinding met een dieper gevoel van waarde aan het werk ben loop ik leeg. Door mijn grotere ‘Why’ te voelen ben ik gekomen waar ik nu ben en geloof ik dat ik een krachtige bijdrage kan leveren aan optimale gezondheid in onze samenleving.
Nu
Hoe staat het nu met je relativeringsvermogen?
Mijn werk gaat voor een belangrijk deel over stress en trauma sensitiviteit en het reguleren van de stress reacties die wij allemaal hebben. Ik leer mijn cliënten hoe zij dit kunnen doen, maar gebruik het natuurlijk ook dagelijks zelf. Dit helpt me enorm om te relativeren, mindful te zijn bij wat ik voel, ervaar en denk. Dat draagt ook bij aan een diepere verbinding met mezelf en de innerlijke rust die ik diep van binnen ervaar. Ja, mijn relativeringsvermogen is dus goed.
Verleden
Welke hulp jij ontvangen in het verleden?
Ik heb gewerkt met verschillende coaches, therapeuten en trainers. Gedurende mijn opleidingen, maar ook om persoonlijke thema’s te verwerken en me te leren verbinden met een diepere laag in mezelf waar vrede en vreugde leeft.
En, hoe was dat om te ontvangen?
Ik heb dit als enorm helpend en steunend ervaren. Ik geloof dat we allemaal onze ‘blinde vlekken’ hebben waardoor het vrijwel onmogelijk is om er compleet voor jezelf te zijn in een transformatie proces. Om te kunnen groeien is er een spiegel nodig. Een goede coach/therapeut helpt je om je veilig te voelen terwijl je in die spiegel kijkt en je eigen ‘goud’ ontdekt.
Toekomst
Waar wil je op terug kijken als je met pensioen bent?
Ik geloof niet dat ik ooit met pensioen ga ..haha.. maar wie weet?!
Op vervullend werk waarin ik veel heb geleerd en een bijdrage heb kunnen leveren aan de vreugde en gezondheid van anderen. En op een levensfase waarin ik de balans tussen privé, leven en werk harmonieus en groeizaam heb weten te houden.
Advies
Wees bereid om …
Je eigen grootsheid te ontdekken, je pijn los te laten en een licht leven te leiden waarin je waarde toevoegt aan het leven van anderen.
Hoe ervaar je deze vragen? En wat hebben ze met je gedaan? Wil je iets delen daarover?
Leuke vragen. Goed om bij stil te staan.
Categorieën
Eind Juni 2016
Eind juni 2016
We hebben vanavond ontzettend zitten geiten in de Franse zomerzon.
Ik doe mee aan een schrijfweek. Deze wordt door een schrijfcoach georganiseerd. Ik heb even behoefte weer aan iets anders. Iets creatiefs en leuks.
Even geen patiënten zien en spreken maar alleen iets vanuit mezelf maken.
Geen pijn, ziekte en geen problemen aanhoren.
We zijn met 5 vrouwen waarvan 1 de schrijfcoach is. L is echt te grappig voor woorden.
Ze werkt als spiritueel coach en gelooft diep in het goede van het leven en de mens.
Ze komt uit RotjeKnor en is chronisch in voor een lolletje.
Het woord anekdote lijkt van haar te zijn.
“Daar weet ik nog een anekdote over.” zegt ze bijna bij elk onderwerp.
En dan volgt er al giechelend een geweldig verhaal. Ze heeft twee zoons bij twee verschillende mannen en praat liefdevol over haar laatste ex.
Ze is ook bloedserieus over dingen hoor. Ik praat graag met haar.
Ik ben zelf gisteren begonnen met een kinderverhaal naar aanleiding van een bezoek aan een verzameling grote stenen. De plek was magisch en dus inspirerend.
L schrijft over kanker. Ze is eerder gediagnosticeerd met melanoom maar houdt in het midden hoe het er nu echt mee is. Ze beschrijft het als een verraderlijk klein plekje op haar rechter bovenarm.
Ze schrijft in dichtvorm over haar kanker.
Elke keer prachtige teksten over het leven en hoe ze er mee om ging en gaat.
Eigenlijk kan je haar teksten bijna zingen.
Ik twijfel nu of ze klaar is met behandelingen. Ze slikt een hoop pillen op een dag en zegt dat het vitaminepillen zijn.
Na deze week ga ik nog kennissen in de buurt bezoeken. Zij hebben een camping en ik ben nieuwsgierig naar de plek.
Daarna ga ik naar de Franse alpen en als afronding wil ik nog ergens op een speciale plek logeren.
Wat weet ik nog niet.
Fragment uit “Je bent natuurlijk ook”. Een verhaal over mijn weg naar het moederschap.
Categorieën
Portret 18: Atilla Kaya, fysiotherapeut
Atilla Kaya (27 jaar)
Functie: Fysiotherapeut
Werkplek: Science For Rehab – Fysiotherapie
Wat betekent bezieling voor jou als hulpverlener?
Bezieling betekent voor mij het enthousiasme en de gedrevenheid die ik ervaar, wanneer ik merk dat een patiënt kan helpen met een klacht. Dit wordt in mijn ogen voornamelijk opgewekt door de waardering die ik ontvang van een patiënt zoals, “eindelijk een fysio die luistert en niet alleen oefeningetjes meegeeft” of “tof, hier heb ik iets aan ik ga het proberen en hou je op de hoogte via de app”. Het is niet per se dat ik alleen geënthousiasmeerd word van daadwerkelijk iets doen binnen mijn eigen kunnen als therapeut, maar ook het doorverwijzen naar andere professionals die de patiënt verder kunnen helpen en patiënten hierbij de eerlijkheid waarderen. Dit zorgt ook voor een extra gevoel van aanmoediging voor hetgeen dat ik doe.
Nu
Hoe staat het nu met je relativeringsvermogen?
Ik denk dat juist door mijn kritische houding, zowel tijdens het werk (tijdens een behandeling) maar ook de manier waarop ik mij durf uit te laten tegen de soms verouderde- en achterhaalde behandelwijzen binnen ons vakgebied, mijn relativeringsvermogen alleen maar toeneemt. Gelukkig is dit niet alleen mijn eigen relativeringsvermogen, maar juist dat van de patiënt wat telt. Want hoe leuk is het eigenlijk als patiënten in de oefenzaal elkaar kritisch aan de tand gaan voelen en de vraag stellen; “Waarom kreeg je deze klachten niet eerder als het aan jouw matras lag?”
Verleden
Wat was in het verleden in positieve zin belangrijk voor jou?
Stoppen met mijn baan in de techniek en fysiotherapie studeren. Ik ben namelijk ook afgestudeerd in de elektrotechniek. Ik heb de knoop doorgehakt en ben fysiotherapie gaan studeren, weer 5 dagen naar school was natuurlijk geen pretje, de rekeningen bleven komen en ik moest blijven werken. Ik herinner het als de dag van gister dat ik na een nachtdienst kon douchen, eten en moest verstrekken naar school. Het was een moeilijke tijd, maar achteraf gezien ben ik enorm blij dat ik deze transitie heb gemaakt.
Toekomst
Welke mensen/patiënten zou je meer willen helpen?
Studenten! Dat is ook waarom ik langzamerhand meer ben gaan focussen op studenten fysiotherapie, coaches en personal trainers. Ik ben van mening dat er nog veel nocebos, achterhaalde theorieën en zakkenvullers (“kom maar iedere maand langs voor een onderhoudsbehandeling”) onze geloofwaardigheid als zorgprofessional en ook de zorg “an sich” aan het schaden zijn. Het praten over mijn werk, mijn denkwijze en patiënten die klachten ervaren vind ik enorm leuk, leerzaam en het geeft me een ongekende drive. Hierdoor heb ik besloten om langzaam maar zeker de Science For Rehab Academy op te zetten, waarbij studenten écht worden opgeleid om mensen te helpen die een klacht ervaren in plaats van klachten aan te praten; “u kan rugpijn hebben omdat uw bilspieren niet goed activeren”.
Advies
Zoek deze keer de weg van de minste weerstand. Het zal je lichtheid geven.
Wel echt een passend advies voor mij vanuit iemand die mij van buitenaf ziet, denk ik. Ik kom regelmatig wel in discussie met collega’s die een andere zienswijze hebben, beddenfabrikanten die op het moment dat ik een nieuw bed wil aanschaffen aankomen met “dit is beter voor je rug, het zorgt echt voor pijnverlichting” etc. Het gekke is dat ik normaliter juist conflicten en discussies wil mijden. Alleen in het geval van fysiotherapie geeft het mij juist een drive, wanneer men zegt “het is tof hoe je genuanceerd tegen heilige huisjes aan trapt en de discussie op zoekt”. Ik denk juist omdat mensen dit ook waarderen, als je genuanceerd durft te vertellen dat sommige interventies niet werken en er betere alternatieven zijn.
Hoe ervaar je deze vragen? En wat hebben ze met je gedaan?
Wil je iets delen daarover?
Mooie vragen om even (lees: lang) bij stil te staan en even een spiegel voor jezelf te plaatsen. Het mooiste eraan is juist het advies, misschien is het soms wel beter om de weg van de minste weerstand te kiezen in andere aspecten van het leven, maar ik denk wel dat de weg van de meeste weerstand het beste werkt om een verandering toe te brengen aan de huidige cultuur binnen ons vak. Ik denk dan altijd; wees anti-fragiel, zoek de weerstand op, adapteer, reflecteer en zoek nog meer weerstand op, dan zal het geen wat voelt als veel weerstand over een jaren voelen als peanuts.
Categorieën
Balans in geven
Als hulpverlener of zorgverlener geef je veel aan je patiënten. Tijd, aandacht, kennis, energie en empathie zijn er zo een paar.
Hoogstwaarschijnlijk doe je het graag maar denk je soms ook wat ben ik moe en leeg. Of misschien zelfs “ik ben er even klaar mee”.
En als je thuis komt, wacht er een gezin op je. Ook die moet je aandacht, liefde en tijd geven.
Ook dat vind je vast niet erg.
Maar hoe is het aan het einde van de dag met jou gesteld? Dat is natuurlijk de grote vraag.
Vraag je het wel eens af voordat het je onverwacht over valt. Dat gevoel van leegte, vermoeidheid en gevoel van afknappen. Voel je wel eens wat je voelt?
Ik kom er soms niet bij en dan weet ik dat het tijd is om even rustiger aan te doen. Soms voel ik ook dat ik mezelf een tijd niet heb gevoed.
Gevoed met vrije tijd, stilte, creativiteit, inspiratie en leuke mensen. Gewoon Eveline zijn. Meer niet. Niet een gevende therapeut en moeder spelen.
Het grappige is dat als ik mezelf ben – zonder al die petten op – ik al snel weer kan opladen. Ik voel de barometer oplopen met energie. Ik kom echt bij en voel me weer goed.
Wanneer ben jij voor het laatst gewoon jezelf geweest?
Ps zoek je een groep gelijkgestemde vrouwelijke collega’s die elkaar willen voeden en inspireren? Meld je dan aan via deze link.