Iedereen heeft rituelen en gewoontes. Soms bewust en soms onbewust.

Rituelen geven houvast. Kijk maar eens naar hoe wij huwelijken vieren en stil staan bij het overlijden van mensen. Daar hebben we redelijk vastomlijnde regels en gewoontes voor. Door rituelen te hanteren, weten we waar we aan toe zijn en wat we kunnen verwachten.

Rituelen helpen bij overgangsfases en volgende stappen in ons leven.

Ze zijn heel prettig.

Daarom zijn we ook zo dol op vaste gewoontes. We zijn eigenlijk dieren en die doen veel dingen op eenzelfde manier. Lekker op de automatische piloot leven heet dat soms. Vaste gewoontes zijn niet slecht. Zeker als prettig aan voelen en rust geven.

Mijn aandoenlijke peuterdochter en ik hebben tegenwoordig ook een nieuwe gewoonte en die is gewoon erg fijn en lief. Het geeft haar houvast en overzicht. En ik vind het gezellig om met haar te doen.

Elke avond voor een vrije dag, leggen we haar roze warme vestje (een soort ochtendjas) plus schone sokken klaar. Dat geeft voor ons beiden aan: we hoeven morgen niet te haasten en we kunnen ontbijten in onze pyjama’s.

Heel lief zegt ze tijdens een willekeurige avond: “Mama, roze vestje en sokken klaar?”

En als het de dag erna inderdaad een vrije dag is, dan leggen we samen die dingen klaar. En als ik moet werken zeg ik dat het morgen speel – en werk dag is voor ons. Zij gaat spelen met de kindjes en ik ga werken.

Nu met de noodopvang tijdens Corona is het anders spelen. Haar lieve vriendinnetje B. is er niet en haar lievelingsjuf M. ziet ze ook minder. Ik merk dat haar vastigheid weg is en dat ze minder graag gaat.

Het ritueel geeft wel gespreksstof voor ons beiden en zij kan aangeven dat ze het minder leuk vindt nu.

Deze gewoonte houd ik er in. Ik vind het een fijne manier om richting te geven aan de volgende dag.

Wat doe jij aan fijne en zachte gewoonte om richting te geven aan de volgende dag? Zet je iets klaar of laat je het maar gebeuren?

Ik ben benieuwd.