De kracht van een hulpverlener valt weg als hij of zij niet in balans is.
Je kan denken dat je het goed doet maar ook jij, lieve collega, bent ook maar een mens. Een mens die regelmatig heel menselijk de plank mis slaat. Het is menselijk om de plank mis te slaan maar als je het te vaak doet dan zal je de verbinding met je cliënten en/of patiënten verliezen.
Mijn ervaring als patiënt (in 2017 ben ik succesvol behandeld voor een melanoom) en als moeder van een patiënt (mijn dochter kwam krap 29 weken ter wereld) ben ik in aanraking gekomen met hulpverleners die niet lekker in hun vel zaten, geen verbinding konden maken of simpelweg niet op de juiste plek aan het werk waren.
Hoe merkte ik dit? Ze maakten rare opmerkingen, ze vergaten mijn verhaal, ze stoorde me op momenten dat ik rust nodig had en stelde vaak met herhaling dezelfde vragen … kortom ik voelde me niet gehoord.
Er was geen verbinding aanwezig. Ze waren er wel maar ook weer niet. Niet op de manier wat ik wilde. Dat is lastig als je in een kwetsbare positie zit. Je wilt contact, echt contact, begrip en iemand die naast je staat.
Het vraagt nogal wat van ons hulpverleners: een rots in branding zijn die alles snapt en altijd de juiste dingen zegt. Bijna onmogelijk denk ik. Toch kan je zelf wat dingen doen om toch die verbinding te krijgen.
Het belangrijkste is dat je eerst contact maakt met jezelf. Als jij in verbinding bent met jouw status van zijn, jouw behoeftes en uitdagingen dan weet je ook wat je kan doen om gezond je werk te doen.
De eerste tip die ik je wil mee geven is: tijdens het contact met je patiënten ga je met je rug tegen de leuning zitten. Hierdoor zit je stabiel en gesteund. Je ademhaling zakt, je schouders ontspannen en je zit direct lekkerder. Je zit geaard. Je bent in het hier en nu.
De komende weken ga ik meer tips geven zodat jij goed voor jezelf kan zorgen en verbinding houdt met jezelf (en met de mensen waarmee je werkt).