Dagboek van een alleenstaande moeder
‘Je bent natuurlijk ook alleenstaand …’
Als ik een euro krijg voor elke keer dat ik die opmerking krijg, zou ik genoeg verdienen om een sabbatical te nemen. Vooral getrouwde mensen zeggen het. Op de een of andere manier valt het hen sneller op dat ik geen partner heb. Zij hebben eerder de neiging om er iets over te moeten zeggen.
Niemand zegt ‘Je bent natuurlijk ook getrouwd ?’
Waarom eigenlijk niet?
Hoe geëmancipeerd is Nederland?
Is getrouwd zijn het hoogste goed of beter gezegd de norm?
Laten we eerlijk zijn: zo makkelijk is het niet: als alleenstaande vrouw ben ik voor veel mensen niet af.
Hoezo, niet af?
Nou, als je geen relatie hebt, dan doe je eigenlijk iets niet goed. Ik doe dus iets niet goed, nu ik zelf voor het alleenstaande moederschap ben gegaan. Wat mist er aan mij? De meningen om mij heen staan soms haaks op elkaar.
‘Je bent te weinig assertief, je hebt het niet door als iemand je leuk vindt, je sociale leven schiet tekort en je bent niet kritisch genoeg.
of:
Je bent te weinig assertief, je gaat er te snel op in als iemand je leuk vindt, je hebt een te rijk sociaal leven en je bent veel te kritisch.
Kortom: ik ben veel te kritisch, maar verder: begrijp jij het nog?
Ik niet. Hoe dan ook: ik voldoe niet want ik heb geen man. Vaak is het: ‘Je bent echt een leuke vrouw hoor, maar er zijn verbeterpunten’.
Met als gevolg dat ik me nooit genoeg voel.
Ik heb veel geld in date-coaching geïnvesteerd. Ook van dat bedrag zou ik een mega-vakantie kunnen betalen. Veel geld inderdaad, maar ik heb er wel veel van geleerd.
Zoals: 1. mensen kijken met hun eigen bril naar hoe een relatie van een ander eruit moet zien en waar je als partner aan zou moeten voldoen. Dat dit niet altijd gezond is, zeggen ze er niet bij.
Zoals: 2. Ik genoeg ben en ieder ander ook.
Met het daten is het trouwens afgelopen nu ik deze weg ben ingeslagen. Heerlijk dat ik me niet meer hoef aan te passen. Je zult het inmiddels wel begrepen hebben: dit boek gaat over alleenstaand zijn en toch een kind krijgen.
Ik heb inmiddels een dochter en ze heet Minoes.
Soms lijkt het alsof alles na een periode van ziekte of een ingrijpende gebeurtenis weer ‘normaal’ moet worden. Je pakt je werk op, je rolt weer in het dagelijks leven, en van buiten lijkt het alsof alles prima gaat. Maar diep van binnen kun je worstelen met emoties, onzekerheid of
Terugkeren naar je werk na een periode van herstel kan een spannende en soms overweldigende ervaring zijn. Als zorgverlener ben je gewend om anderen te helpen, maar na een ziekte of ingrijpend life event kun je merken dat het lastiger is om diezelfde energie weer op te brengen. Hoe bouw
Merk je dat je motivatie en inspiratie anders is? Doe dan de zelfscan “Opnieuw in Balans” en ontvang meer inzicht in welke gebieden aandacht mogen krijgen.
