“Morgen ben je jarig. Ik wens je ook het komend jaar weer veel creativiteit en fantasie toe. Dat staat namelijk ook op je geboortekaartje. Creativiteit en fantasie zijn mooie en belangrijke drijfveren in het leven. Het zet je motor aan.
Eigenlijk zou je verjaardag begin december zijn, 7 december om precies te zijn. Hoe raar kan iets lopen? Totaal onverwacht liep een controle afspraak bij de gynaecoloog uit op een spoedkeizersnede. 11 weken te vroeg geboren worden, is een heftige start.
Het begin was rete spannend. Zou je het halen en zo, ja hoe dan? Onze toekomst kon er mogelijk anders uit gaan zien. Kon ik ooit met je in de bergen wandelen bijvoorbeeld? Gelukkig ben je er goed zonder complicaties uit gekomen en ben je nu een eigenwijze, nee-zeggende en vrolijke peuter die van zingen en dansen houdt. En die in de draagzak geniet van de bergen en ook heeft mee gelopen op vlakke stukken. Ja, dat was fantastisch.
Morgen gaan we lekker jouw verjaardag vieren en op 7 december vier ik in stilte jouw “tweede” verjaardag. Dan sta ik stil bij je thuiskomst en alles wat ik heb gemist heb.“
Een rustig verlof, een mooie buikfoto sessie, in alle rust kleertjes wassen, uitkijken naar de badbevalling, voorbereidingsgesprekken met mijn doula, dikke voeten, ongemak van het derde trimester, rustig thuis alles voorbereiden, een gipsen afdruk van mijn buik maken, zwangerschapsyoga doen etc.
Ja, want dat gemis is er ook ondanks het geluk wat overheerst. Mag dit samen gaan? Mag je vieren en rouwen tegelijkertijd?
Ja dat mag. Dat heet balans. Het houdt in dat je met beide voeten op de grond staat en in contact blijft met alles wat er is. Je hoeft niet chronisch in een HOERA-stemming te zijn. Heftige life events doormaken gaat gepaard met rouw en ook geluk. Rouw voor wat je kwijt raakt of wat je nooit hebt gekregen en geluk voor wat er is over gebleven of wat onverwachts naar je toe is gekomen.
Ik pleit ervoor dat we meer beiden voelen: te vieren wat er is en stil te staan wat verloren is gegaan. Het voelen van totaal geluk als ik naar mijn dochter kijk en ook het ervaren van het gemis.