Dat doen we graag. Althans meestal. Soms ervaren we wat frisse tegenzin. Toch blijft het werk wel de moeite waard.
We voelen allemaal dat het zorgsysteem op een aantal vlakken faalt. De financiële waardering laat te wensen over, de administratie rompslomp is te veel, de wachtlijsten te lang, te weinig personeel en patiënten lijken ook steeds mondiger te worden.
Steeds meer collega’s ervaren de bovenstaande feiten als zwaar en bepalend voor het werkplezier.
Om eerlijk te zijn weet ik de oplossing ook niet voor deze ontwikkelingen. Het is een complexe situatie met veel betrokken partijen.
Daarom schrijf ik er nu over en deel ik ideeën, gevoelens, gedachtes en overdenkingen. Dus geen oplossingen maar zie dit schrijven als een uitnodiging om samen verder te praten.
Het gaat dus echt om een dialoog.
Het thema “verlenen” ga ik de komende tijd uitwerken.
Wij verlenen zorg, kennis en ervaring aan patiënten / cliënten. Zo ver is het duidelijk.
De zorgverzekeraar en overheid verlenen vergoeding aan ons. Ze faciliteren met name de financiële stroming.
Wij verlenen weer data en gegevens aan zorgverzekeraars zodat vergoeding geregeld kan worden en daarbij ook geanalyseerd kunnen worden.
Dat zijn de eerste basis stromingen van verlenen wat ik zo zie.
(Dit is een affiliate link. Dat houdt in dat deze link persoonlijk voor mij is gemaakt. En, dat als jij via deze link lid wordt, dat ik daar geld mee verdien)
Toen ik na mijn opleiding tot leraar Lichamelijke Opvoeding constateerde dat ik niet tot mijn pensioen aan een rekstok wilde bungelen heb ik fysiotherapie gekozen.
Waarom? Omdat twee mede – studenten dat ook gingen doen. Op dat moment wist ik niet eens wat het vak inhield. Maar door de opleiding en vooral het contact met de patiënt ben ik super enthousiast geworden. Het is zo een divers vak , ik hou er van en heb nu besloten om mijn pensionering uit te stellen tot mijn 72e.
Nu
Wat gaat er nu moeiteloos bij jou?
Misschien een raar antwoord maar eigenlijk alles. Door mijn ervaringen in ons vak maar ook in de harde zakenwereld kan ik moeiteloos dealen met allerhande problemen. Ik denk maar zo….er is altijd een oplossing ook al ligt die misschien niet bij mij.
Verleden
Wat heeft jou laten groeien in het verleden?
Allereerst mijn veilige jeugd. Mijn ouders vonden mij OK en dus kan ik ook anderen nu in mijn leven OK vinden.
Mijn leven lang heb ik mijn limieten opgezocht. Eigenlijk ben ik nergens een natuurtalent in maar door je vast te bijten in mijn hobby’s en werksituaties, haal ik het maximale eruit.
Van wie ontvang je onvoorwaardelijke steun?
Vroeger waren dat mijn ouders die tot hoge leeftijd mijn ontwikkelingen hebben mogen meemaken. Daarnaast heb ik thuis mijn vrouw, Esther, die onvoorwaardelijke steun is en begrip heeft dat ik vaak lange dagen maak.
Advies
Wees bereid om …
In jezelf te geloven en keuzes te maken. Slachtoffers zijn er genoeg en met die rol ga je niets bereiken. Daarnaast: wees eerlijk en zeg wat je bedoeling is. De strijd die ik voer met de zorgverzekeringen en ook de politiek doe ik altijd met een open vizier. Mijn opponenten weten wat ze aan mij hebben. Mijn kennissen weten dat ik een pitbull ben die niet los laat.
Hoe ervaar je deze vragen? En wat hebben ze met je gedaan? Wil je iets delen daarover?
Vragen zijn goed te doen en geven een oppervlakkig idee van de persoon.
Holly gaat 3 dagen naar een orthopedagogisch dagcentrum en is hartpatiënt
(interview is met haar moeder, Laurie Bouwmeester, afgenomen)
Wat versta je zelf onder bezieling in het dagelijks leven?
Lekker in mijn vel zitten en met plezier naar het orthopedagogisch dagcentrum. Daar lekker spelen en praten met gebaren. De juffen zijn super lief en behulpzaam. Mama kent ook gebaren dus kan ik met haar praten zodat ze mij kan begrijpen en ik minder hoef te gillen en mezelf makkelijker kan uitdrukken.
Hoe is het nu met je gezondheid?
Goed! We zitten nu alles loopt met betrekking tot hulp in rustiger vaarwater.
Wat heb je in het verleden mee gemaakt qua gezondheid en ziekte?
We zijn er achter gekomen dat Holly hartpatiënt is doordat ze niet meer drinken kon en ging achterlopen op de groeicurve. Ze was toen vier maanden oud. Holly bleek toen een groot ASD type 2 en 2 geringe lekkende hartkleppen.
(ASD type 2: Er is een gaatje in het midden van het tussenschot tussen de boezems. Dit komt doordat een opening die vóór de geboorte aanwezig is (foramen ovale) niet dichtgroeit. Het klepje voor deze opening groeit normaal na de geboorte dicht. red.)
Holly heeft negen maanden sondevoeding gehad en daarbij negen maanden voornamelijk geslapen (ze was maar twee uur per dag wakker). Het ASD is inmiddels van 1,9 mm naar 0,3 mm gekrompen en waarschijnlijk herstelt dit uit zichzelf.
Voor de vele trauma’s die ze door de onderzoeken heeft opgelopen, heeft ze anderhalf jaar EMDR gehad. Verder was er een vermoeden van autisme doordat ze nog niet kon praten op 1,5 jarige leeftijd. Ze zat alleen in een hoekje en maakte geen oogcontact. Nu zit Holly op een pedagogisch dagcentrum.
Welke positieve ervaring met zorg/hulpverleners wil je delen?
De kinderafdeling van het ziekenhuis. Daar worden we altijd met open armen ontvangen. Holly is vatbaar voor alles, dus we zijn er regelmatig een aantal dagen! Daar werken lieve mensen die alles voor haar doen wat ze vraagt.
Welke negatieve ervaring met zorg/hulpverleners wil je delen?
De arts die ons naar huis heeft gestuurd met de mededeling dat haar slechte drinken en vele slapen niet kwam door haar hartruisje wat eerder gehoord is. Hij heeft dit bestempeld als onschuldig en een week later was ze hartpatiënt en kreeg ze sondevoeding en medicatie.
Wanneer heb je een duidelijk bezielde zorg/hulpverlener meegemaakt en waarom was deze persoon bezield aan het werk?
De arts die haar heeft opgenomen en heeft aangedrongen om een echo van haar hartje te maken. Deze arts heeft goed naar mij geluisterd en ook gezegd dat een moedergevoel altijd juist is. Ik voelde me echt gehoord.
Hoe zie je je toekomst?
Positief. Holly mag naar het regulier onderwijs omdat ze met praten ook stappen aan het maken is!
Welk advies wil je mee geven aan zorg/ hulpverleners op het gebied van bezieling en werkplezier?
Luister naar de ouders. Zij kennen hun kind het beste en weten vaak dat er iets mis is. Stuur ze niet naar huis na een momentopname.
