Prof. Dr. Alexander van Akkooi (41 jaar) 

Functie: Chair of Melanoma and Surgical Oncology bij Melanoma Institute Australia, University of Sydney & Royal Prince Alfred Hospital.

Wat betekent bezieling voor jou als hulpverlener?

Bezieling betekent voor mij bevlogenheid en toewijding. Dat wil zeggen dat je passie hebt voor je vak. Als hulpverlener is dat voor mij dat je er alles aan doet om er te zijn voor je patiënten. Dat is best breed; zorgen dat je extra tijd maakt om extra patiënten te zien ondanks dat je spreekuur vol is, omdat mensen anders te lang moeten wachten op een eerste consult, de tijd nemen voor een consult, technisch goed operaties uitvoeren, wetenschappelijke studies opzetten en uitvoeren, zodat je patiënten de meest nieuwe behandelingen kan aanbieden.

Hoe is je energie vandaag?

Okay, door de COVID-19 situatie is het werk minder leuk geworden gedurende het laatste jaar. Mogelijkheden voor contacten met patiënten en collegae is een stuk minder geworden en daar haal ik normaliter veel energie uit.

Waarom ben je hulpverlener geworden?

Mijn favoriete tante kreeg te maken met uitgezaaide borstkanker toen ik kind was. Zij werd toen behandeld met chemotherapie en bestralingen, waardoor ze onder andere kaal werd. Dat heeft veel indruk op mij gemaakt, ik was er een beetje bang van, dat zij zo veranderde door de kanker (behandelingen) en tegelijkertijd fascineerde het mij ook, hoe het kon dat DNA en cellen zo’n ziekte veroorzaakte. Ik wist toen dat ik arts wilde worden om mensen met kanker te helpen.

Waar wil je op terug kijken als je met pensioen bent?

Dat ik zo veel mogelijk mensen naar tevredenheid heb mogen helpen en dat ik eraan heb bijgedragen dat de zorg voor kanker (vooral melanoom en merkel cel carcinoom) patiënten is verbeterd door het wetenschappelijk onderzoek waaraan ik heb gewerkt.

Advies: Houd Moed.

Absoluut! Zowel COVID-19 zal de wereld uit gaan, als dat we ieder jaar zorgen dat kanker beter behandeld kan worden. Uiteindelijk zal ook kanker een chronische ziekte worden.

Hoe ervaar je deze vragen? En wat hebben ze met je gedaan? Wil je iets delen daarover?

Het zijn goede vragen, waar je even goed over moet nadenken.

Het voelt als een soort intervisie en zelf reflectie, waarbij je even voelt waar je mee bezig bent en of je je attitude nog kunt veranderen dan wel verbeteren naar de toekomst.