Wat als het wat je doet, voldoende is.
Dat je als je naar eer en geweten hebt gedaan wat je moest doen en dat het voldoende is.
Hoe voelt dat?
In een wereld waar altijd maar meer, hoger, beter en best mogelijk is, is soms stoppen verrekte moeilijk.
Maar we zouden het meer moeten doen. Meer stoppen, meer pauze nemen, meer ademen en rusten.
Ochtend dutjes.
Middag dutjes.
Chai latte maken in plaats van halen of bestellen.
Zelf appeltaart bakken in plaats van een aanbieding bij de supermarkt halen.
Kaarsen maken of zo iets kneuterigs.
Kortom: meer vertragen dus. Zo ook met herstellen na heftige life events. Het lijkt wel alsof we overal sterker uit moeten komen. Ik pleit ervoor om dat niet na te streven. Je hoeft niet als een feniks te herrijzen. Dat geeft alleen maar een grote druk op je terwijl je juist zo kwetsbaar bent.
Dat helpt helemaal niet.
Wat wel helpt: rust, ademen, vertragen en voelen.
Gewoon zijn.
Doe je mee?
Soms lijkt het alsof alles na een periode van ziekte of een ingrijpende gebeurtenis weer ‘normaal’ moet worden. Je pakt je werk op, je rolt weer in het dagelijks leven, en van buiten lijkt het alsof alles prima gaat. Maar diep van binnen kun je worstelen met emoties, onzekerheid of
Terugkeren naar je werk na een periode van herstel kan een spannende en soms overweldigende ervaring zijn. Als zorgverlener ben je gewend om anderen te helpen, maar na een ziekte of ingrijpend life event kun je merken dat het lastiger is om diezelfde energie weer op te brengen. Hoe bouw
Merk je dat je motivatie en inspiratie anders is? Doe dan de zelfscan “Opnieuw in Balans” en ontvang meer inzicht in welke gebieden aandacht mogen krijgen.
