Overdenkingen (deel 1)

Verlenen van Zorg en hulp.

Dat doen we graag. Althans meestal. Soms ervaren we wat frisse tegenzin. Toch blijft het werk wel de moeite waard.

We voelen allemaal dat het zorgsysteem op een aantal vlakken faalt. De financiële waardering laat te wensen over, de administratie rompslomp is te veel, de wachtlijsten te lang, te weinig personeel en patiënten lijken ook steeds mondiger te worden.

Steeds meer collega’s ervaren de bovenstaande feiten als zwaar en bepalend voor het werkplezier.

Om eerlijk te zijn weet ik de oplossing ook niet voor deze ontwikkelingen. Het is een complexe situatie met veel betrokken partijen.

Daarom schrijf ik er nu over en deel ik ideeën, gevoelens, gedachtes en overdenkingen. Dus geen oplossingen maar zie dit schrijven als een uitnodiging om samen verder te praten.

Het gaat dus echt om een dialoog.

Het thema “verlenen” ga ik de komende tijd uitwerken.

Wij verlenen zorg, kennis en ervaring  aan patiënten / cliënten. Zo ver is het duidelijk.

De zorgverzekeraar en overheid verlenen vergoeding aan ons. Ze faciliteren met name de financiële stroming.

Wij verlenen weer data en gegevens aan zorgverzekeraars zodat vergoeding geregeld kan worden en daarbij ook geanalyseerd kunnen worden.

Dat zijn de eerste basis stromingen van verlenen wat ik zo zie.

Zie jij nog meer stromingen van verlenen?

En, waar ervaar jij een disbalans?