Portret 11: Anneke Naaijkens-Doek, Muziektherapeute

Anneke Naaijkens-Doek (40)

Functie: Muziektherapeute

Werkplek: Più Mosso Muziek, eigen praktijk voor muziektherapie

Wat betekent bezieling voor jou als hulpverlener?

Bezieling betekent voor mij dat ik me op mensniveau kan verbinden aan degene met wie ik werk. Ik vind de zoektocht naar professionele nabijheid in plaats van professionele afstand daarin een mooi hulpmiddel. Als ik het heb over degenen met wie ik werk, dan bedoel ik daarmee zowel cliënten, als collega’s, als opdrachtgevers. Door samen te werken en op zoek te gaan naar wat onze gezamenlijke wensen of belangen zijn en ons daarmee te verbinden komen we denk ik verder dan alleen. Eén van de gedachten die daar voor mij bij hoort, is werken binnen de regels, maar buiten de kaders. Soms werken regels in de zorg beperkend. Door samen hierover in gesprek te gaan en te kijken naar hoe je binnen dat wat moet, kunt zoeken naar dat wat nog meer mogelijk is, probeer ik de zorg die ik bied naar een hoger niveau te tillen.

Hoeveel waarde geef je jezelf als therapeut en als mens?

Ik vind mezelf nu wel leuk als therapeut en als mens. Vroeger kon ik ontzettend onzeker zijn, bijvoorbeeld over of ik wel goed genoeg was. Nu ben ik tevreden met mezelf. Dat vind ik van grote waarde. Mezelf in waarde uitdrukken vind ik lastiger. Ik doe mijn best om goed te leven, met oog voor mijn medemens. Tegelijkertijd weet ik dat ik daar ook blinde vlekken in heb.

Als therapeut merk ik dat ik door de jaren werkervaring die ik heb, steeds duidelijker weet wat ik belangrijk vind in het bieden van zorg. Ik durf daar ook meer op te varen, zowel richting samenwerkingspartners, als richting cliënten. Doordat ik weet waar ik goed in ben en ook waar ik niet goed in ben, kan ik vooraf beter aangeven wat ik wel of niet kan en wil betekenen voor mensen. Dat maakt het werken voor zowel mezelf als mijn cliënten denk ik prettig.

Welke gebeurtenis heeft jou diepgaand veranderd en in welk opzicht?

Er is niet een enkele gebeurtenis die me diepgaand heeft veranderd, maar wel een opleiding. Een paar jaar geleden heb ik een tweejarige opleiding gedaan tot clown bij de School voor Clown en Bewustzijn. Deze opleiding heeft me zowel als mens als als therapeut enorm veranderd. In de opleiding werden patronen (ik moet het goed doen, ik moet de controle houden) intens blootgelegd en werd ik uitgedaagd om hiermee te gaan spelen. Ik startte de opleiding vanuit de gedachte dat ik ook als (contact)clown zou willen werken, maar wat ik met name geleerd heb, is hoe in contact te komen en te blijven met mezelf. Het leuke is dat zelfs mijn muziek maken is veranderd sinds de opleiding. Ik durf ook hierin de controle los te laten, waardoor ik nog meer kan horen waar mijn cliënt is in zijn proces en hierop af kan stemmen. Een stukje oordeel ten opzichte van mezelf, maar ook ten opzichte van ‘de wereld’ is ontzettend verminderd.

Waar mag je meer in investeren? Wat kan je met geld/kracht/liefde/aandacht meer laten groeien?

Ik mag meer investeren in hetgeen wat vanzelfsprekend lijkt, zoals de liefde van mijn gezin. Soms ben ik geneigd te hard te werken (ook uit onzekerheid of het ‘allemaal wel goed komt’). Dat gaat dan ten koste van samen zijn met de mensen die het dichtst bij me zijn. Een stuk rust in mezelf mag daarmee ook groeien, want dan heb ik ook meer ruimte voor dit stuk.

Daarnaast blijf ik een ambitieus mens en daar geniet ik óók van. Dus ik hoop dat de bekendheid van wat muziektherapie voor mensen kan betekenen met name in het medisch werkveld (voor psychische zorg voor kankerpatiënten of voor prematuur geboren baby’s) de komende jaren blijft groeien. Dus daar zal ik ook zeker aandacht aan besteden, bijvoorbeeld door hierover te bloggen.

Advies

Accepteer de geboden hulp en ontvang het met dankbaarheid.

Dat is een passende spreuk voor me, met name nu in de tweede lockdown waarin mijn kinderen thuisonderwijs volgen. Ik merk dat het me makkelijker afgaat om een ander te helpen, dan dat ik zelf hulp vraag of geboden hulp aanneem. Ik moet dan voor mijn gevoel toch even een drempel over, schaam me er misschien wel een beetje voor dat ik ook af en toe wel een helpende hand kan gebruiken. Het woord dankbaarheid zet me aan het denken; hoe ontvang je met dankbaarheid? Ik voel me dankbaar voor het leven wat ik leid en voor de mensen die ik om me heen heb. Betekent dit dan ook dat ik hulp in dankbaarheid ontvang? Dat weet ik eigenlijk niet meteen zo goed.

Hoe ervaar je deze vragen? En wat hebben ze met je gedaan? Wil je iets delen daarover?

Ik vond het leuk om bij de vragen stil te staan. Ze gaven me een rustpunt in deze dag, waarin ik met mijn energie in eerste instantie vooral naar buiten gericht was, maar nu ook weer wat meer naar binnen gericht ben. Het advies heb ik echt even op me in laten werken. Het zou me echt iets kunnen bieden als ik me soms wat kwetsbaarder op durf te stellen en makkelijker hulp van anderen aanneem.