Er is een hardnekkig idee in de zorg: dat goed zorgen voor anderen betekent dat je jezelf wegcijfert.
Maar ik geloof dat dat precies is wat ons opbrandt.
Wat als we nu eens iets radicaals proberen?
Wat als we zelfzorg net zo belangrijk gaan maken als patiëntenzorg?
Wat als we niet langer alleen maar overleven, maar ook weer durven kiezen voor autonomie, creativiteit en rust?
Een zorgverlener die goed voor zichzelf zorgt, is geen egoïst. Dat is iemand die het vak wil volhouden – én goed wil blijven doen.
➡️ Zorg kan pas gezond zijn als jij dat ook bent.
Op 1 december verschijnt mijn opiniestuk hierover in Arts en Auto. De link naar dit stuk deel ik na publicatie. Daarin pleit ik voor een cultuuromslag: waarin ruimte is voor echte zelfzorg, voor menselijke zorgverleners – en voor een duurzamer zorgsysteem.
Wil je meedenken, reageren of je verhaal delen? Ik hoor je graag.
Er is een hardnekkig idee in de zorg: dat goed zorgen voor anderen betekent dat je jezelf wegcijfert. Maar ik geloof dat dat precies is wat ons opbrandt. Wat als we nu eens iets radicaals proberen? Wat als we zelfzorg net zo belangrijk gaan maken als patiëntenzorg? Wat als we
Ik spreek veel zorgverleners met dromen naast hun werk. Een opleiding volgen. Creatieve workshops geven. Iets met muziek, schrijven, fotografie. Of simpelweg: een dag minder werken, tijd voor de tuin, de kinderen, of gewoon simpel ruimte om het hoofd leegmaken. Maar vaak blijft het bij dromen. Waarom? Geen tijd Geen
