Eind juni 2016

We hebben vanavond ontzettend zitten geiten in de Franse zomerzon.

Ik doe mee aan een schrijfweek. Deze wordt door een schrijfcoach georganiseerd. Ik heb even behoefte weer aan iets anders. Iets creatiefs en leuks.

Even geen patiënten zien en spreken maar alleen iets vanuit mezelf maken.

Geen pijn, ziekte en geen problemen aanhoren.

We zijn met 5 vrouwen waarvan 1 de schrijfcoach is. L is echt te grappig voor woorden.

Ze werkt als spiritueel coach en gelooft diep in het goede van het leven en de mens.

Ze komt uit RotjeKnor en is chronisch in voor een lolletje.

Het woord anekdote lijkt van haar te zijn.

“Daar weet ik nog een anekdote over.” zegt ze bijna bij elk onderwerp.

En dan volgt er al giechelend een geweldig verhaal. Ze heeft twee zoons bij twee verschillende mannen en praat liefdevol over haar laatste ex.

Ze is ook bloedserieus over dingen hoor. Ik praat graag met haar.

Ik ben zelf gisteren begonnen met een kinderverhaal naar aanleiding van een bezoek aan een verzameling grote stenen. De plek was magisch en dus inspirerend.

L schrijft over kanker. Ze is eerder gediagnosticeerd met melanoom maar houdt in het midden hoe het er nu echt mee is. Ze beschrijft het als een verraderlijk klein plekje op haar rechter bovenarm.

Ze schrijft in dichtvorm over haar kanker.

Elke keer prachtige teksten over het leven en hoe ze er mee om ging en gaat.

Eigenlijk kan je haar teksten bijna zingen.

Ik twijfel nu of ze klaar is met behandelingen. Ze slikt een hoop pillen op een dag en zegt dat het vitaminepillen zijn.

Na deze week ga ik nog kennissen in de buurt bezoeken. Zij hebben een camping en ik ben nieuwsgierig naar de plek.

Daarna ga ik naar de Franse alpen en als afronding wil ik nog ergens op een speciale plek logeren.

Wat weet ik nog niet.

Fragment uit “Je bent natuurlijk ook”. Een verhaal over mijn weg naar het moederschap.